"Magnolia" is het soort nummer dat klinkt alsof iemand een groep kettingzagen ritmisch probeert te laten klinken, en daar bijna in slaagt. Het is takkeherrie, dat zeker, maar dan wel de soort herrie waarbij je je afvraagt: Is dit kunst? Of heeft iemand de volumeknop vastgeplakt?
Er zit ongetwijfeld een diepere laag in, maar die verdrinkt onder de muur van geluid. Het is intens, overweldigend en een tikje vermoeiend – alsof je een gesprek probeert te voeren op een bouwplaats. Maar goed, sommige mensen houden van bouwplaatsen.
Cijfer: 6,5. Magnolia is geen nummer, het is een aanval op je zintuigen – op z’n minst indrukwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten