David Kushner doet weer waar hij goed in is: zingen alsof hij net is achtergelaten in een verlaten kerk, met alleen zijn gevoelens en een galmende akoestiek als gezelschap. Breathe In, Breathe Out is groots, meeslepend en zit vol zwaarmoedigheid, maar dan verpakt in een prachtig melancholisch jasje. Je voelt de dramatiek in elke ademhaling, en je vraagt je af: Gaat het wel goed met deze man?
En dan die clip. Donkere kleuren, dromerige shots en het gevoel dat je naar een arthousefilm kijkt waarin uiteindelijk niemand gelukkig wordt. Mooi? Ja. Vrolijk? Absoluut niet.
Cijfer: 8,2. Breathe In, Breathe Out is alsof je een diepe zucht slaakt en je realiseert dat je alsnog niet opgelucht bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten