Ah, Throwing Muses, de band die weigert te verouderen als een goede wijn—ze gisten liever onvoorspelbaar, waarbij ze soms iets subliems opleveren en andere keren iets dat verf van de muren kan laten bladderen. Hun nieuwe album, Moonlight Concessions, valt vierkant in de eerste categorie, maar met een nummer als "Summer of Love" vraag je je af of ze met ons aan het sollen zijn.
Vanaf de eerste akkoorden voelt "Summer of Love" als een licht aangeschoten tante die onverwacht je zomerse barbecue crasht—onvoorspelbaar, innemend, en een tikje chaotisch. Kristin Hersh’s stem blijft een natuurkracht, schor maar meeslepend, alsof ze alles al heeft gezien en toch niet onder de indruk is. Hier schreeuwt ze over liefde, nostalgie en de onstuitbare voortgang van de tijd, met een droge humor die bijna zelfspot is. Je hoort haar bijna door de teksten heen grijnzen.
Muzikaal is het nummer typisch Muses: hoekige gitaren die gevaarlijk dicht bij instorten komen maar toch wonderwel overeind blijven, en een ritmesectie die groovet als een hartslag—onregelmatig maar vitaal. Het is zowel een terugblik als een heruitvinding, waardoor je het gevoel krijgt dat je luistert naar de soundtrack van een indie-film uit de jaren '90 die nooit heeft bestaan, maar dat wel had moeten doen.
De titel "Summer of Love" roept misschien beelden op van bloemenkransen en vredestekens, maar Throwing Muses, zijnde Throwing Muses, draait het script volledig om. Dit is geen gelukzalige ode aan vrije liefde; het is een sarcastische beschouwing over de vergankelijke aard van euforie en hoe liefde, net als de zomer, onvermijdelijk plaatsmaakt voor iets kouders en ingewikkelders. Hersh zingt regels als: "Je zonnebrand bleef langer dan jij deed," met precies de juiste balans tussen venijn en weemoed.
De productie verdient ook een vermelding—Moonlight Concessions probeert niet gladjes of radiovriendelijk te klinken. In plaats daarvan omarmt het de ruwe randjes, waardoor de imperfecties stralen als barstjes in een geliefde vinylplaat. "Summer of Love" is hier geen uitzondering op, met zijn rauwe, ongepolijste geluid dat een intimiteit biedt die moeilijk te faken is.
Als je op zoek bent naar een feelgood zomeranthem, dan is dit niet jouw nummer. Maar als je zin hebt in een slimme, lichtjes bijtende meditatie over de bittersweetness van de liefde, dan is "Summer of Love" jouw jam. Verwacht alleen niet dat het je hand vasthoudt of je vertelt dat alles goedkomt—Throwing Muses doen niet aan zoetigheden. Ze bieden in plaats daarvan iets veel interessanters: eerlijkheid met een vleugje venijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten