Met Cold Dreaming laten de Doves horen dat melancholie nog nooit zo warm heeft geklonken. Als voorbode van hun nieuwste album Constellations For The Lonely voelt dit nummer als een lange winterwandeling onder een sterrenhemel – koud, mysterieus, maar vol subtiele schoonheid.
De kenmerkende dromerige sfeer van de Doves is volledig aanwezig, met gelaagde gitaren en etherische synths die je het gevoel geven dat je zweeft. De vocalen klinken alsof ze recht uit een mistige vallei komen – kwetsbaar en intens, alsof de zanger een geheim probeert te delen dat hij zelf nog niet helemaal begrijpt.
Het nummer bouwt langzaam op, bijna aarzelend, tot het plotseling uitbarst in een instrumentale climax die je helemaal meesleept. Het is een voorproefje van een album dat belooft zowel introspectief als groots te zijn – precies wat je van de Doves wilt.
Toch blijft de vraag hangen: is het vernieuwend? Misschien niet, maar wie wil dat ook als de Doves zo goed zijn in wat ze doen? Soms is vertrouwde melancholie alles wat je nodig hebt.
Score: 8/10 (Want als dit een voorproefje is, kan het album niet snel genoeg komen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten