joan - magic (Official Video)

"magic" klinkt alsof iemand een handleiding heeft gevolgd voor hoe je een perfect popnummer maakt. Het is zo zoet en luchtig dat je bijna verwacht dat er ergens een eenhoorn voorbij galoppeert. De melodie is aanstekelijk, de productie kraakhelder en alles voelt alsof het met opzet is ontworpen om in je hoofd te blijven hangen – en ja, dat lukt.

Maar eerlijk, het is ook zo gepolijst dat je je afvraagt of er ergens nog een rafelrandje te vinden is. Dit is geen magie met rook en mysterieuze spreuken, dit is het soort magie waarbij je weet dat er gewoon een konijn onder de hoed verstopt zat.

Cijfer: 7,5. magic is perfect in z’n eenvoud, maar een beetje gevaar had het nog nét iets spannender gemaakt. 

You Like It I Love It - Jacob Banks

Dit nummer klinkt alsof Jacob Banks in een rookgevulde jazzclub is gaan staan en besloten heeft: Vandaag zing ik iedereen omver. De bas gromt, de beat sleurt je mee en zijn stem? Die is zo diep dat je het gevoel hebt dat je trommelvliezen een knuffel krijgen.

Het is soulvol, het is groots, en je voelt gewoon dat Banks elke noot met z’n hele ziel zingt. Maar ja, ergens halverwege vraag je je toch af: Oké, maar waar gáát dit heen? Het is intens, meeslepend, maar mist misschien nét dat ene moment waarop je echt omvergeblazen wordt.

Cijfer: 7,9. You Like It I Love It is als een dure whisky: sterk, vol karakter, maar je moet ervan houden

Gealdýr - Eir

"Eir" klinkt alsof je halverwege een Noors woud bent, met een wollen mantel om je schouders en de vage angst dat er elk moment een oude god uit de mist kan stappen. De sfeer is mystiek, de percussie dreunt als verre oorlogstrommels en de zang heeft dat typische folky ik-zing-voor-de-geesten-van-mijn-voorouders-gevoel.

Het is dromerig en krachtig tegelijk, alsof je een epische reis begint zonder te weten of je überhaupt een bestemming hebt. En dat is precies wat Noorse folk zo mooi maakt: je voelt je een Viking, zelfs al luister je gewoon op de bank met een kop thee.

Cijfer: 8,2. Eir is een muzikale reis terug in de tijd – en je krijgt spontaan zin om een langhuis te bouwen

Bryan Ferry and Amelia Barratt - Orchestra (Official Video)

Bryan Ferry is nergens te bekennen, en dus moet Amelia Barratt het in haar eentje doen. Dat doet ze met precies de juiste hoeveelheid mysterie, alsof ze je iets heel belangrijks probeert te vertellen, maar je net te laat binnenkwam om het begin te horen. De strijkers zwellen aan, de sfeer is onmiskenbaar chique, en het voelt alsof je verplicht in een zwart colbert moet luisteren.

Maar ja, zonder Bryan mis je toch iets. Het is alsof je een James Bond-film kijkt zonder Bond zelf. Alles klopt, maar ergens hoor je hem in je hoofd toch nog even mompelen: shaken, not stirred.

Cijfer: 7,5. Orchestra zonder Ferry is als een dure cocktail zonder alcohol – nog steeds stijlvol, maar net iets minder spannend

Red Sebastian — Strobe lights | Eurosong 2025 finale

"Strobe Lights" klinkt alsof iemand een clubhit wilde maken, maar onderweg besloot om er ook iets arty van te maken. Het heeft beats die je voeten willen laten bewegen, synths die je in trance brengen, en toch blijft er iets hangen van: moet ik hierop dansen of gewoon betekenisvol in de verte staren?

Het is strak geproduceerd, klinkt lekker, maar ook zo glad dat je er bijna over uitglijdt. Je mist nét dat rauwe randje, dat moment waarop je denkt: ja, nu gaat het los. In plaats daarvan blijf je een beetje hangen in een rookmachine die te vroeg is aangezet.

Cijfer: 7,1. Strobe Lights is als een feestje met dure cocktails – sfeervol, maar je vraagt je af of je niet ergens anders had moeten zijn

I am Oak - Dreamt of You (Official Video)

Dreamt of You" klinkt alsof je net wakker wordt uit een droom waarvan je niet meer weet of het nou mooi of ongemakkelijk was. Het is dromerig, zacht en zo breekbaar dat je bijna voorzichtig gaat luisteren, alsof je het nummer niet wilt laten schrikken.

De sfeer is precies zoals je van I am Oak verwacht: minimalistisch, melancholisch en perfect voor een regenachtige middag waarop je te lang naar buiten staart. Mooi? Ja. Spannend? Niet echt. Het kabbelt zo rustig voort dat je op een gegeven moment niet weet of je nog luistert of al bent afgedreven in je eigen gedachten.

Cijfer: 7,5. Dreamt of You is als een fluistering in de nacht – subtiel, sfeervol, maar je weet niet zeker of je het echt gehoord hebt

Gary Kemp - This Destination (official video)

"This Destination" klinkt alsof Gary Kemp de Spandau Ballet-sound bewust thuis heeft gelaten en is gaan experimenteren met een nieuw navigatiesysteem. Het is netjes geproduceerd, sfeervol en heeft zeker z’n momenten, maar ergens mis je die grootse, romantische dramatiek die Spandau Ballet zo onweerstaanbaar maakte.

Het nummer kabbelt voort, strak gespeeld en precies gezongen, maar je blijft wachten op dat ene moment waarop Kemp écht uithaalt – dat moment komt niet. Het voelt een beetje als een vliegtuig dat keurig opstijgt, maar nooit boven de wolken uitkomt.

Cijfer: 7,2. This Destination is een prima rit, maar je hoopt stiekem dat Gary de volgende keer tóch weer een gouden ticket naar de jaren ‘80 boekt

Maribou State - 'Rolling Stone' (Official Audio)

Rolling Stone" voelt als een stranddag waar je te lang bent blijven hangen. De zon zakt, de lucht kleurt oranje, en ergens in de verte zie je iemand cocktails maken die je niet kunt betalen. Maribou State mixt hun kenmerkende dromerige beats met een beachy groove die je langzaam in trance brengt.

Het kabbelt, het zweeft, en het heeft precies genoeg punch om je mee te nemen zonder je uit die relaxte vibe te trekken. Maar ja, ergens halverwege vraag je je toch af of het nog ergens heen gaat, of dat het nummer net als jij gewoon ligt te chillen in het zand.

Cijfer: 8,0. Rolling Stone is als een golvende zee: hypnotiserend, rustgevend, maar na een tijdje wil je toch weer even op het droge staan.

The War On Drugs - Harmonia's Dream (Live)

The War On Drugs live is altijd een beetje hetzelfde: je weet precies wat je krijgt, maar toch voelt het weer als een openbaring. Harmonia’s Dream bouwt zich langzaam op zoals alleen zij dat kunnen – dromerig, meeslepend, en met gitaren die klinken alsof Bruce Springsteen en Dire Straits samen een roadtrip maken en nergens haast mee hebben.

Live klinkt het nóg grootser, nóg ruimtelijker, en je voelt gewoon dat Adam Granduciel dit nummer heeft geschreven terwijl hij peinzend uit het raam van een rijdende auto staarde. Het duurt lang, je raakt erin verdwaald, en op een gegeven moment besef je: Shit, ik heb mijn trein gemist.

Cijfer: 8,8. Harmonia’s Dream (Live) is geen concertmoment, het is een hele reis – zonder dat je weet waar je uitstapt.

Half Moon Run - Back on the Road [Official Visualizer]

"Back on the Road" is zo’n lief liedje dat je het bijna een aai over de bol wilt geven. Het is warm, melodieus en voelt alsof je in een oude auto door een herfstlandschap rijdt, met net genoeg melancholie om je even heel sentimenteel te voelen.

De harmonieën zijn prachtig, de sfeer is gemoedelijk en toch blijft het allemaal keurig binnen de lijntjes. Je wacht op dat ene moment waarop het écht losbreekt, maar Half Moon Run houdt het liever netjes en behaaglijk. Mooi? Zeker. Spannend? Niet echt.

Cijfer: 7,9. Back on the Road is het muzikale equivalent van een kop warme thee: comfortabel, maar je gaat er niet van uit je dak.

Manic Street Preachers - Brushstrokes of Reunion (Official Video)

"Brushstrokes of Reunion" klinkt als een titel die je in een kunstgalerij verwacht, en zo voelt het nummer ook: mooi, gelaagd en een tikje ongrijpbaar. De Manic Street Preachers doen hier wat ze al jaren doen – groots klinken zonder opzichtig te schreeuwen. De melancholie druipt er vanaf, de melodie sleept je mee en je hebt geen idee of je nu moet huilen of gewoon waarderend moet knikken.

Het nummer bouwt prachtig op, alsof het je langzaam een verhaal probeert te vertellen waarvan je de helft mist. Maar dat maakt niet uit, want de emotie is voelbaar. Dit is Manics op z’n best: nostalgisch, meeslepend en zonder de neiging om het te makkelijk te maken.

Cijfer: 8,7. Brushstrokes of Reunion is geen liedje, maar een schilderij in geluid – en je blijft ernaar kijken

Morgan Wallen - I'm The Problem (Official Audio)

Morgan Wallen zingt hier alsof hij net een diep inzicht over zichzelf heeft gehad, maar helaas geldt dat niet voor het nummer zelf. Het kabbelt voort met alle vertrouwde country-elementen: een akoestische gitaar, een melancholisch refrein en een tekst die iets tussen spijt en zelfreflectie wil uitstralen. Maar echt binnenkomen? Nee.

De ironie is dat Morgan niet het probleem is – het nummer is het probleem. Het mist de punch, de emotie voelt wat ingestudeerd en na één keer luisteren denk je: Oké, oké, maar had je echt niks beters?

Cijfer: 6,5. I'm The Problem voelt als een verontschuldiging die niet helemaal gemeend is – en jij mag het verder uitzoeken

INDIE TOP 20 WEEK 5

1.1 TEARS FOR FEARS- Rivers Of Mercy *

2.8   MUMFORD & SONS- Rushmere

3.5 FRANZ FREDINAND - Hooked

4.4 JAPANESE BREAKFAST - Orlando In Love 

5.2  JUNODREAM- White Whale*

6.7  THE HORRORS -More Than Life 

7.6 THE HAUNTED YOUTH - In My Head

8.10 THE WATERBOYS - Hopper's on Top

9.-- SNOW PATROL - Butt I'll Keep Trying 

10.3  JAMES BLAKE - Like The End

11.12 STIPSGOULDING-Love Is All You Need

 

12.13 BLAUDZUN - Kayo

13.14  DOVES - Cold Dreaming 

 14.15 INHALER - A Question For You 

15.16 THE VEILS -Mortal Wound

16.-- GOOD NEIGHBOURS - Ripple

  

17.9  SAM FENDER - People Watching*

18.20 ROMY & SAMPHA - I'm Your Team

19.-- THE COMES SILENCE - Feel The Cold

20.11SIVERT HØYEM- Hollow

RECORD OF THE WEEK : David Kushner - Breathe In, Breathe Out (Official Music Video)

David Kushner doet weer waar hij goed in is: zingen alsof hij net is achtergelaten in een verlaten kerk, met alleen zijn gevoelens en een galmende akoestiek als gezelschap. Breathe In, Breathe Out is groots, meeslepend en zit vol zwaarmoedigheid, maar dan verpakt in een prachtig melancholisch jasje. Je voelt de dramatiek in elke ademhaling, en je vraagt je af: Gaat het wel goed met deze man?

En dan die clip. Donkere kleuren, dromerige shots en het gevoel dat je naar een arthousefilm kijkt waarin uiteindelijk niemand gelukkig wordt. Mooi? Ja. Vrolijk? Absoluut niet.

Cijfer: 8,2. Breathe In, Breathe Out is alsof je een diepe zucht slaakt en je realiseert dat je alsnog niet opgelucht bent.

James Arthur - Celebrate (Official Video)

"Celebrate" is precies wat je verwacht van een James Arthur-nummer: groots, meeslepend en vol met emoties die je bijna verplicht bent om te voelen. De man kan zingen, dat staat vast, maar het voelt een beetje alsof hij voor de spiegel staat en tegen zichzelf zegt: Oké, oké, nog één keer een powerballad, dan mag je weer ademhalen.

De clip? James Arthur loopt rond, kijkt diep in de camera en lijkt vooral heel hard na te denken over het leven. Het is sfeervol, gelikt en past perfect bij het nummer, maar je blijft ergens hopen dat hij een keer iets compleet onverwachts doet – bijvoorbeeld een polonaise inzetten. Maar nee, het blijft vooral veel zwoele blikken en dramatische belichting.

Cijfer: 7,2. Celebrate is mooi en groots, maar als je drie nummers van James Arthur luistert, weet je niet meer welke welke is

Johnny Huynh - HELL ON ME (Official Video)

HELL ON ME" wil heel graag intens en meeslepend zijn, maar blijft uiteindelijk hangen in de categorie net niet. De stem is rauw, de emotie druipt ervan af en de productie heeft precies die gruizige randjes die het nodig heeft. Maar ergens voelt het alsof Johnny Huynh op het punt staat om volledig los te gaan… en dan toch op de rem trapt.

De videoclip doet hetzelfde. Het ziet eruit alsof het bedoeld is als een broeierige, diepzinnige filmische trip, maar eindigt meer als een Instagram-filter met veel drama. Het is mooi, het is duister, maar je blijft wachten op dat ene moment dat het echt bam inslaat. Dat moment komt alleen nooit.

Cijfer: 7,0. HELL ON ME is als een horrorfilm met een spannende opbouw, maar een einde dat je doet zuchten: Oh… was dit het?

Sam Fender - People Watching (Official Video starring Andrew Scott)

"People Watching" klinkt als een nummer dat is geschreven door iemand die in een café zit, naar vreemden staart en zich afvraagt of hun leven interessanter is dan het zijne. En eerlijk? Waarschijnlijk wel. Sam Fender doet waar hij goed in is: melancholie met een stadionwaardig refrein, een vleugje Springsteen, en precies genoeg emotie om je te laten nadenken zonder meteen in een existentiële crisis te belanden.

En dan die videoclip. Andrew Scott, oftewel de koning van "ik kijk verdrietig uit het raam," speelt een man die zich net zo verloren voelt als het nummer zelf. Het voelt een beetje als een alternatieve sequel op All of Us Strangers, maar dan zonder de emotionele trauma’s en bovennatuurlijke verrassingen.

Cijfer: 8,5. People Watching is de perfecte soundtrack voor mensen die net iets te lang in de trein naar anderen zitten te staren en zich afvragen of ze de hoofdrol in hun eigen leven spelen

Ethan Gold - The Party's Over

The Party’s Over" klinkt precies zoals de titel belooft: alsof je om 3 uur ‘s nachts in een lege zaal staat, de ballonnen slap tegen het plafond hangen en iemand in de verte de laatste slok uit een lauw biertje neemt. Het is melancholisch, slepend en heeft die typische sfeer van shit, was dit het nou?

De instrumentatie is mooi, de zang precies fragiel genoeg om je mee te trekken in die mistige katerstemming. Maar het blijft ook een beetje hangen in z’n eigen sfeer – alsof het nummer zelf ook niet helemaal weet of het al naar huis moet of toch nog even moet blijven hangen.

Cijfer: 7,9. The Party’s Over is het perfecte nummer voor als je nog een laatste, veel te lange blik in de spiegel werpt voordat je de lichten uitdoet

Last Train - One By One (Official Video)

One By One" klinkt alsof Last Train heel graag stoer wil zijn, maar ergens onderweg de handleiding is kwijtgeraakt. De gitaren ronken, de zang probeert intens te zijn, en alles is zo hard mogelijk geproduceerd – maar toch voelt het eerder als een verkleedpartij dan als echte rauwheid.

Het is niet slecht, maar je hoort de moeite die ze doen om ruig en doorleefd te klinken. Alsof een stel nette jongens uit een goede buurt een avondje in een motorclub heeft doorgebracht en dacht: Ja, dit gaan we doen! Alleen vergeet je dat echte rockers niet nadenken over of ze rocken.

Cijfer: 6,5. One By One doet zijn best, maar stoerheid is geen act – en dat is precies waar het misgaat

Yorke - i wanna hate you (Official Video)

"I Wanna Hate You" is echte popmuziek: strak geproduceerd, emotioneel geladen en precies zo geschreven dat je het refrein na één keer luisteren al mee kan zingen. Het klinkt als een nummer dat op repeat staat in een coming-of-age-film, net op het moment dat iemand dramatisch uit een auto stapt in de regen.

Het voelt groots, meeslepend en een tikkeltje voorspelbaar – alsof Yorke een handleiding voor pophits heeft gevolgd en daar met chirurgische precisie niets van heeft afgeweken. Maar eerlijk is eerlijk, het werkt.

Cijfer: 7,8. I Wanna Hate You is popmuziek zoals popmuziek bedoeld is: verslavend, dramatisch en net iets te perfect.

Snow Patrol - But I'll Keep Trying (Lyric Video)

"But I’ll Keep Trying" klinkt als precies wat de titel belooft: een nummer dat zijn best doet, maar je ondertussen zachtjes influistert: ja, meer zat er ook niet in. Het heeft die typische Snow Patrol-melancholie, de opbouw is prima, de emotie is voelbaar – en toch blijft het een beetje hangen in “leuk geprobeerd.”

Het voelt alsof de band het recept van hun grote hits heeft gevolgd, maar de geheime specerij is vergeten. Mooi, zeker. Maar beklijvend? Mwah.

Cijfer: 7,2. But I’ll Keep Trying probeert, en dat is bewonderenswaardig – maar soms is proberen gewoon niet genoeg

Tears For Fears - Emily Said (Official Music Video)

Emily Said" voelt alsof Seeds of Love even terug is gekomen om te kijken hoe het met ons gaat. Het heeft diezelfde meeslepende, melancholische grandeur, maar dan met een iets modernere jas. De melodie golft lekker voort, de productie is dik in orde en je hoort dat Tears For Fears nog steeds precies weet hoe ze emoties moeten laten klinken.

Het is sfeervol, gelaagd, en toch blijft de vraag hangen: wie is Emily en waarom heeft ze zoveel invloed? Hoe dan ook, ze heeft een nummer gekregen waar ze trots op mag zijn.

Cijfer: 8,4. Emily Said is het soort nummer waar je per ongeluk emotioneel van wordt – en voor je het weet, luister je het op repeat

Cassia - friends (official music video)

"Friends" klinkt als het muzikale equivalent van een vakantie waar iedereen zegt hoe gezellig het is, terwijl je stiekem denkt: Gaat er nog iets gebeuren? Het nummer kabbelt vrolijk voort met zonovergoten melodieën en een zomerse vibe, maar het voelt ook een beetje alsof het niet durft te schuren.

De tekst gaat over vriendschap, wat mooi is, maar het klinkt vooral als iets wat je op een T-shirt van een hippe strandtent zou lezen. Het is lekker, het is vrolijk, maar ook net zo diepgaand als een Instagram-caption.

Cijfer: 7,0. Friends is leuk voor op de achtergrond, maar geen nummer waar je later nog aan terugdenkt – net zoals sommige vakantievrienden

Malik Harris - Better Man

"Better Man" is een suikerzoet nummer dat zo glad is dat je er bijna over uitglijdt. Het klinkt alsof Malik Harris een auditie doet voor de hoofdrol in een romantische komedie, waarin hij na veel clichés uiteindelijk toch het meisje krijgt. De tekst is vol goede bedoelingen, maar voelt zo voorspelbaar dat je halverwege al weet hoe het eindigt: een knuffel en een close-up.

Het is niet slecht, maar het blijft hangen in veilige keuzes. Een nummer dat niemand pijn doet, maar ook niemand echt raakt.

Cijfer: 6,5. Better Man is een warme kop thee met te veel suiker – je drinkt het op, maar daarna verlang je naar iets sterkers.

Badflower - London

London" klinkt alsof Badflower zichzelf in een Londense hotelkamer heeft opgesloten om eens diep over het leven na te denken, maar vooral veel clichés vond. Het nummer is intens, dramatisch en net een tikkeltje te veel, alsof ze per se willen dat je voelt hoe zwaar het allemaal is. En ja, dat lukt, maar soms wil je gewoon even ademhalen.

De zang is goed, de tekst wil diepzinnig zijn, maar het geheel voelt toch een beetje als een dagboek dat je liever niet had gelezen. Het heeft zijn momenten, maar blijft hangen in zijn eigen zwaarte.

Cijfer: 6,8. London is alsof je een trein mist en de regen plots harder gaat vallen – mooi, maar ook vermoeiend.

Deafheaven - Magnolia (Official Music Video)

"Magnolia" is het soort nummer dat klinkt alsof iemand een groep kettingzagen ritmisch probeert te laten klinken, en daar bijna in slaagt. Het is takkeherrie, dat zeker, maar dan wel de soort herrie waarbij je je afvraagt: Is dit kunst? Of heeft iemand de volumeknop vastgeplakt?

Er zit ongetwijfeld een diepere laag in, maar die verdrinkt onder de muur van geluid. Het is intens, overweldigend en een tikje vermoeiend – alsof je een gesprek probeert te voeren op een bouwplaats. Maar goed, sommige mensen houden van bouwplaatsen.

Cijfer: 6,5. Magnolia is geen nummer, het is een aanval op je zintuigen – op z’n minst indrukwekkend.

Good Neighbours - Ripple (Official Music Video)

Ripple" klinkt alsof Empire of the Sun een vakantieliefde heeft gehad met een synthpopband, en het resultaat is dit zonnige, dromerige nummer. De melodie golft lekker voort, de beats hebben precies genoeg energie om je mee te nemen, en het geheel voelt alsof het bedoeld is om bij een zonsondergang afgespeeld te worden.

En dan is er de videoclip: een meesterwerk op zich. Het is zo goed dat je bijna vergeet naar het nummer te luisteren. Je krijgt het gevoel dat de clip meer over zichzelf wil zeggen dan het lied, maar dat vergeef je met plezier – zo mooi is het gedaan.

Cijfer: 8,4. Ripple klinkt goed, maar ziet er nog beter uit. Een feestje voor de oren en een traktatie voor de ogen

Then Comes Silence "Feel The Cold" (Lyric Video)

"Feel The Cold" klinkt alsof Depeche Mode een lichtere, minder dramatische versie van zichzelf heeft gemaakt – Depeche Mode Light, als je wil. Het is donker en melancholisch, maar zonder dat je meteen in een existentialistische crisis belandt. De baslijn kabbelt lekker dreigend voort, de zang klinkt alsof de zanger net een lange nacht achter de rug heeft, en het geheel voelt precies mysterieus genoeg om boeiend te blijven.

Het is goed, maar ook een beetje veilig. Je mist dat randje dat je écht bij de strot grijpt, maar misschien is dat juist de bedoeling. Dit is niet om je wereld te veranderen, maar om een beetje in de schaduw te dansen.

Cijfer: 7,8. Feel The Cold is sfeervol en duister, maar vergeet niet helemaal de lichten uit te doen. 🖤🎶

No Guidnce - Different Ways (Official Video)

"Different Ways" is zo zoet en glad dat je er bijna je schoenen op verliest. Het klinkt alsof het speciaal is geschreven voor een romantische montage in een Netflix-film die je half kijkt terwijl je op je telefoon zit. De zang is vlekkeloos, de productie glimt als een nieuwe auto, maar je blijft denken: Waar is de pit?

Het nummer is leuk, maar ook een tikje voorspelbaar – alsof je een toetje eet dat vooral veel suiker bevat, maar weinig smaak. Perfect als je van suiker houdt, iets minder als je op zoek bent naar karakter.

Cijfer: 6,9. Different Ways glijdt soepel voorbij, maar vergeet onderweg een beetje te verrassen. 🍬🎶

sokind - Hold Me (Official Video)

"Hold Me" klinkt alsof sokind zich heeft ingeschreven voor de Oscar and the Wolf-imitatiewedstrijd en daar de publieksprijs mee heeft gepakt. Het nummer is zwoel, atmosferisch, en perfect voor een donkere club waar iedereen net iets te mooi is. Maar eerlijk, je blijft toch wachten tot Max Colombie ineens uit de schaduwen opduikt en het overneemt.

Het is goed gedaan, dat zeker, maar het voelt een beetje alsof je een kopie van een meesterwerk luistert – mooi, maar niet helemaal origineel.

Cijfer: 7,4. Hold Me is een Oscar and the Wolf-light, zonder het drama, maar wel met de sfeer. 

La Grande Dame - Parfum Orange (Official Music Video)

"Parfum Orange" klinkt alsof je midden in een zwoele zomeravond een glas wijn inschenkt, terwijl je doet alsof je leven net zo stijlvol is als een Franse arthousefilm. Het nummer is sensueel, met een heerlijke flow die je meesleept alsof je ineens in slow motion door een kaarsverlichte kamer beweegt. De stem van La Grande Dame? Zo verleidelijk dat je bijna denkt: misschien moet ik mezelf ook een beetje mysterieuzer maken.

Het nummer ruikt naar sinaasappelbloesem en klinkt als fluweel – precies goed voor een avond waarop je niet per se hoeft te praten, maar gewoon wilt voelen. Sensueel zonder vulgair te worden, en precies zo’n track die je toevoegt aan een playlist voor "speciale gelegenheden."

Cijfer: 8,7. Parfum Orange is muziek voor zwoele avonden en warme blikken – geur en geluid in één

The Head And The Heart - Time With My Sins (Visualizer)

Time With My Sins" is het muzikale equivalent van een keurig opgeruimde woonkamer. Alles staat op z’n plek, niets stoort, en de melodie is net zo netjes als een strak getrokken bed. Maar dat is meteen het probleem: alles klopt, maar het voelt alsof er geen risico is genomen. Alsof de band dacht, “Laten we vooral niemand wakker schudden.”

Het klinkt fijn, dat zeker, maar je blijft wachten op dat moment dat je denkt: ja, dit is het. Dat moment komt alleen nooit. Het heilige vuur ontbreekt, en wat overblijft is een liedje dat vooral wil pleasen. Het is mooi, het is keurig, maar het blijft een beetje... braaf.

Cijfer: 7,0. Time With My Sins is als een goed uitgevoerde wals: elegant, maar je wilt stiekem liever dat iemand ineens uit de pas loopt

Anna B Savage - You & i are Earth (Official Audio)

"You & I Are Earth" voelt als het muzikale equivalent van een regenachtige zondag waarop je niets anders kunt doen dan naar een plant staren. Het is kalm, ingetogen, en precies het soort nummer dat perfect zou zijn als je jezelf op een yogamat probeert te vinden. Maar eerlijk? Het is ook een beetje saai.

Anna B Savage heeft een prachtige stem, daar niet van, maar het lijkt alsof ze de hele tijd fluistert uit angst iemand wakker te maken. Het nummer kabbelt voort zonder echte pieken of dalen, en na drie minuten vraag je je af of het al voorbij is of dat het nog steeds bezig is.

Cijfer: 6,5. Mooi, maar zo kalm dat het je bijna vraagt om even een dutje te doen

JP Saxe - Safe (Official Video)

Safe" doet zijn titel alle eer aan: het is veilig, zacht en zo behaaglijk dat je er bijna een dekentje bij wil pakken. Het nummer glijdt soepel voorbij, zonder ook maar één noot die je uit balans brengt. Maar daar zit ook meteen het probleem: het is zó veilig dat je halverwege denkt, “Leuk, maar waar is het avontuur? Waar is de emotie die net even aan je hart trekt?”

JP Saxe levert een keurig nummer af, maar het voelt een beetje alsof je in een auto zit die nooit harder rijdt dan 50 km/u, ook als de weg helemaal leeg is. Het is fijn voor de achtergrond, maar je mist iets—een piek, een dal, of desnoods een onverwachte bocht.

Cijfer: 6,8. Een nummer dat precies doet wat het belooft, maar daardoor een tikkeltje vergeetbaar blijft. Soms is het oké om van het veilige pad af te wijken

The Backfires - This Is Not An Exit (Official Video)

This Is Not An Exit" klinkt alsof iemand een typische indie-rocksong in een glazen bol heeft gestopt en flink heeft geschud. Het begint met een urgentie alsof de band letterlijk probeert te ontsnappen uit een kamer, maar halverwege denk je: jongens, neem even adem, het komt wel goed.

De gitaren jagen je op, de zang klinkt net een tikkie te dramatisch, en het geheel heeft een heerlijke chaos die doet denken aan een studentenhuisfeest waar iemand onverwachts een serieuze speech begint. Het is energiek, het is meeslepend, maar ook een beetje vermoeiend – zoals die vriend die altijd “nog één biertje” roept om 3 uur ’s nachts.

Cijfer: 7,6. This Is Not An Exit is geen uitgang, maar een energieke draaideur – je weet niet waar je uitkomt, maar je blijft toch instappen. 🔄🎸

Zimmer90 - Whatever (Official Music Video)

Whatever" van Zimmer90 voelt alsof Polarkreis 18 een broertje heeft gekregen dat wat minder dramatisch is, maar wel net zo goed weet hoe je een ijzige sfeer neerzet. Het nummer klinkt alsof het op een winteravond geschreven is, met stoomende thee op tafel en een hoop existentialisme in de lucht.

De melodie is meeslepend, maar ook een tikje nonchalant – alsof Zimmer90 je wil zeggen: “Ja, het leven is ingewikkeld, maar we hoeven niet te overdrijven.” Het refrein blijft hangen, op die fijne manier dat je het niet kunt neuriën zonder er ook een beetje melancholie bij te voelen. Het is mooi, het is fris, maar ook bescheiden. Geen grootse gebaren, gewoon... ja, whatever.

Cijfer: 8,1. Whatever is als een warme jas in de kou – functioneel, maar ook stijlvol genoeg om je goed te voelen. 

The Lathums - Heartbreaker | Lyric Video

"Heartbreaker" klinkt als een liefdeslied dat in een stoffige hoek van een pub geschreven is, met een pint in de ene hand en een gebroken hart in de andere. Het heeft die typische Britse charme: vrolijk klinken terwijl je eigenlijk diep ongelukkig bent. De gitaren jengelen lekker weg, de melodie blijft hangen, en je voelt bijna de drang om mee te zingen, zelfs al weet je niet waarom.

De tekst is simpel, maar effectief – alsof iemand dacht: “Waarom moeilijk doen als het ook gewoon pijn kan doen?” Het nummer wil groot voelen, maar is stiekem net zo kwetsbaar als een overgebleven frietje aan het einde van de avond.

Cijfer: 7,8. Heartbreaker breekt geen records, maar misschien wel een paar harten. 🍺❤️

L'objectif - Goth Kids (Official Video)

Goth Kids" van L'objectif voelt als een nummer dat gemaakt is door een stel tieners die net besloten hebben dat het leven zwaar is, maar dat ze daar wel een catchy soundtrack bij willen. Het begint met een dreigende baslijn, alsof ze in een garage stonden en iemand zei: “Laten we iets maken dat klinkt alsof het nacht is, zelfs om 10 uur ’s ochtends.”

De tekst heeft iets mysterieus en zwaarmoedigs, maar niet zo diep dat je er een existentialistische crisis van krijgt. Het is meer alsof je een gotische roman leest en halverwege ontdekt dat het een parodie is. Charmant, dat wel, maar ook een beetje pretentieus.

Cijfer: 7,4. Goth Kids is als een eyeliner die niet helemaal goed zit, maar het toch doet voor de sfeer. 🖤

Empire Of The Sun - Somebody's Son (Official Audio) ft. Lindsey Buckingham

Somebody's Son" is het soort nummer dat klinkt alsof het geschreven is tijdens een spirituele retraite op een afgelegen eiland, met een gitaar in de ene hand en een tropische cocktail in de andere. Het heeft die typische Empire of the Sun-vibe: dromerig, theatraal en met een vleugje “Wat is hier eigenlijk precies aan de hand?”. Voeg Lindsey Buckingham toe, en je krijgt een mix die ergens tussen episch en licht chaotisch zweeft.

Het nummer bouwt mooi op, alsof het iets groots wil zeggen, maar tegen de tijd dat het einde nadert, ben je nog steeds niet helemaal zeker wat dat precies is. Of het naar de top zal breken? Moeilijk te zeggen. Het is een beetje alsof je een hele mooie vlieger hebt gemaakt, maar vergeten bent hoe je hem moet oplaten.

Cijfer: 7,7. Somebody’s Son voelt als een kleurrijke droom waar je je net te veel vragen bij stelt. 🎨

Fly By Midnight - As Long As It Leads To Me (Official Lyric Visualizer)

"As Long As It Leads To Me" is een nummer dat klinkt alsof het gemaakt is in een muzikale kringloopwinkel. Je hoort overal invloeden: een beetje jaren ’80 synth hier, een vleugje moderne pop daar, en zelfs een snufje boyband-vibes uit de jaren ’90. Het is leuk, dat zeker, maar je blijft je afvragen of Fly By Midnight zelf nog ergens in die mix zit, of dat ze onderweg verdwaald zijn tussen al die invloeden.

Het refrein is catchy, de melodie fris, maar toch voelt het alsof je naar een mengelmoesje van déjà-vu luistert. Het is een beetje alsof je een taart voorgeschoteld krijgt die je al duizend keer hebt geproefd, maar dan met een nieuwe, hippe topping. Lekker, hoor, maar verrassend? Niet echt.

Cijfer: 7,3. Een vrolijk nummer, maar meer buffet dan haute cuisine. 🍰

RECORD OF THE WEEK :FKA twigs - Girl Feels Good

"Girl Feels Good" is het soort nummer dat klinkt alsof FKA twigs op een magische wolk is gestapt, met een kopje thee in de ene hand en een gouden microfoon in de andere. Het voelt zwoel en dromerig, alsof je wordt uitgenodigd op een feestje waar jij degene bent die eigenlijk niet cool genoeg is, maar toch mag blijven. Haar stem zweeft overal boven, zoals een kat die precies weet dat ze iets beter is dan jij.

Maar ja, of ze met dit nummer naar de top breekt? Dat is de vraag. Het klinkt als een kunstwerk en een hit tegelijk, en dat maakt het lastig. Het is alsof je een marathon moet lopen, maar iemand vertelt je onderweg dat je schoenen stiekem van marsepein zijn. Intrigerend, maar ook een beetje onhandig.

Cijfer: 8,0. Ze breekt vast door, maar waarschijnlijk door een plafond dat ze zelf net iets hoger heeft gemaakt

INDIE TOP 20 WEEK 4

1.1 TEARS FOR FEARS- Rivers Of Mercy *

2.2   JUNODREAM- White Whale*

3.3 JAMES BLAKE - Like The End

4.4 JAPANESE BREAKFAST - Orlando In Love 

5.5 FRANZ FREDINAND - Hooked

6.6 THE HAUNTED YOUTH - In My Head

7.9 THE HORRORS -More Than Life 

8.10 MUMFORD & SONS- Rushmere

9.7 SAM FENDER - People Watching*

10.18 THE WATERBOYS - Hopper's on Top

11.11 SIVERT HØYEM- Hollow

 

12.13 STIPSGOULDING-Love Is All You Need

13.16 BLAUDZUN - Kayo 

 14.17 DOVES - Cold Dreaming 

15.19  INHALER - A Question For You 

16.-- THE VEILS -Mortal Wound

  

17.14 THE LUMINEERS- Same Old Song 

18.8 ELBOW -Adriana Agian *

19.15 THE OCELOTS- The Good Of A Bad Year

20. -- ROMY & SAMPHA - I'm Your Team

RICEWINE - Honey

Honey" van RICEWINE is het muzikale equivalent van een zachte zomerbries: luchtig, zoet en net genoeg om je te laten glimlachen zonder je uit balans te brengen. Het nummer glijdt moeiteloos voorbij met dromerige gitaarlijntjes en een stem die klinkt alsof het net wakker is geworden, maar op een charmante manier.

Het is zo kalm en zorgeloos dat je bijna vergeet dat je naar muziek luistert en niet gewoon een scène uit een coming-of-age-film beleeft. Maar hé, soms is dat precies wat je nodig hebt. Geen zware thema’s, geen verrassingen – gewoon een beetje honing voor je ziel.

Cijfer: 7,8. Honey is lief en kleverig, maar druipt nooit over de rand. 🍯

Twin Shadow - Good Times (Official)

"Good Times" doet precies wat het belooft: het geeft je een zonnige glimlach en een vlaag van nostalgie, alsof je een fotoalbum opent van feestjes waar je zelf nooit bent geweest. Met synths die flirten met de jaren ’80 en een groove die net genoeg funky is om je hoofd te laten knikken, voelt dit nummer als een old-school mixtape die je in je auto zou draaien – als je tenminste nog een cassette hebt.

De tekst is catchy, maar ook zó optimistisch dat je bijna begint te twijfelen. Wie heeft het hier écht zo goed naar zijn zin? Maar eerlijk, je zou willen dat je het was.

Cijfer: 7,5. Good Times is als een cocktail met een papieren parasol: simpel, vrolijk, en je hebt er altijd ruimte voor. 🍹

Son Lux – "Cocoon" (Official Visualizer)

Son Lux' "Cocoon" voelt als een warme deken… die langzaam wordt vervangen door een spinnende drone. Het nummer zit vol lagen, alsof je een ui aan het pellen bent, maar dan zonder te weten of je ooit bij het hart komt. Spannend? Zeker. Comfortabel? Nou, dat hangt ervan af hoe je staat tegenover onverwachte strijkers en zwevende vocals.

De productie is zo fijn geslepen dat het bijna klinisch aanvoelt – alsof een AI heeft geprobeerd menselijke emoties te coderen, en verrassend dichtbij kwam. Het is prachtig en vreemd, als een kunstexpositie waar je niet weet of je mag applaudisseren of gewoon stil moet blijven staren.

Cijfer: 8,2. Cocoon verpopt zich tot iets moois, maar verwacht geen vlinder die direct fladdert – dit is meer een introspectieve nachtvlinder die existentialisme ademt. 🦋

Real Lies - Towards Horses (Official Audio)

Ah, Towards Horses, het nieuwe nummer van Real Lies, voelt als een wandeling door een stad om 4 uur ’s nachts, waar de lantaarnpalen net zo melancholisch lijken als de beats. De Pet Shop Boys zouden glimlachend goedkeuren, terwijl Empire of the Sun waarschijnlijk een zonnebril opzet en mompelt: “Niet slecht, jongens.”

De plaat balanceert subtiel tussen spoken word en synthwave, met teksten die klinken als een poëtisch dagboek van iemand die de bus naar huis heeft gemist. Het heeft een onmiskenbare charme, maar soms voelt het alsof je een gesprek hebt met iemand die net te lang naar zichzelf in de spiegel kijkt.

Het hoogtepunt? De tracks die zwoel dreigen maar nooit helemaal losgaan – een soort audioflirt die net niet op de date verschijnt.

Cijfer: 7,8. Real Lies neemt je mee towards horses, maar misschien had een ponyritje ook prima geweest. 🐎

The Delines - The Haunting Thoughts - [Music Video]

Dit nummer is als een eenzame whisky aan de bar: langzaam, melancholisch en met een randje bitters. The Haunting Thoughts sleept je mee in een warme deken van alt-country en soul, terwijl je stiekem een traan wegveegt – of doet alsof dat gewoon condens van je glas is. Het nummer voelt alsof het is geschreven in het holst van de nacht, perfect voor iedereen die nog wat tijd wil besteden aan piekeren, maar dan wel stijlvol.

Conclusie: Pure klasse met een snik. Cijfer: 8,5/10. Perfect om mee weg te zinken in een leren fauteuil terwijl je reflecteert op al je slechte keuzes.

Courting - After You

Een nummer dat klinkt alsof het spontaan is opgenomen tijdens een nachtelijke jamsessie na iets te veel koffie – of iets sterkers. After You is eigenwijs, energiek, en zo chaotisch dat het bijna een kunstwerk is. Courting doet waar ze goed in zijn: de balans vinden tussen aanstekelijke hooks en een beetje muzikale rebellie. Het is alsof ze je eraan willen herinneren dat perfecte pop niet hoeft te bestaan, zolang het maar lekker klinkt.

Conclusie: Ongepolijst en heerlijk vermakelijk. Cijfer: 8/10. Ideaal voor wanneer je behoefte hebt aan iets dat nét zo gestrest klinkt als jij op maandagochtend.

Ten Fé - Everland Ft. Ash Buggle (Official Video)

ten Fé en Ash Buggle leveren een poptrack af die klinkt als een roadtrip met de ramen open, al weet je niet helemaal waar de reis naartoe gaat. Everland zweeft ergens tussen droom en daad, met gladde vocalen en een refrein dat je ongetwijfeld blijft neuriën terwijl je probeert te onthouden waarom je überhaupt de radio aanzette. Het is catchy, warm, en net gepolijst genoeg om de indie-stempel te vermijden.

Conclusie: Geen grote verrassingen, maar wel een aangename soundtrack voor je dagelijkse chaos. Cijfer: 7,5/10. Perfect om op repeat te zetten als je in een file staat en nét niet geïrriteerd wil raken.

Self Esteem - Focus Is Power (Official Video)

Dit is popmuziek met een hoofdletter P en een hoofdletter Statement. Focus Is Power klinkt als een motivational speech verpakt in een anthem dat stadionwaardig is. Het nummer eist je aandacht op zoals een personal trainer die je te vroeg uit bed belt – en je vindt het nog lekker ook. Het is groots, het is glanzend, en het heeft een zelfvertrouwen waar je instant jaloers op wordt.

Conclusie: Niet voor de subtiliteitsliefhebbers, maar als je zin hebt om je innerlijke Beyoncé te channelen, zit je hier goed. Cijfer: 8,5/10. Perfect voor een "main character moment" onderweg naar de supermarkt.

The Lottery Winners - Dirt and Gold ft. Frank Turner

Een samenwerking die voelt als een onverwachte duo-act op een dorpsfeest: je weet niet zeker of het gaat werken, maar het blijkt verrassend goed. Dirt and Gold is een aanstekelijke mix van melancholie en meezingbare hoop, alsof je op een regenachtige dag toch die ene zonnestraal vindt. Frank Turner’s rauwe randje tilt het nummer net dat beetje hoger, terwijl de Lottery Winners zorgen dat je ondertussen blijft glimlachen.

Conclusie: Een track die zowel glanst als een beetje schuurt. Misschien niet puur goud, maar zeker geen vuil. Cijfer: 8/10. Ideaal voor een autorit waarbij je nét te hard meezingt.

Morcheeba - Call For Love (Official Audio)

Morcheeba doet het weer: een track die klinkt als een warme knuffel in muzikale vorm. Call For Love is een ontspannen mix van dromerige vocals en een groove die je eerder laat wiegen dan dansen. Het voelt een beetje alsof je gebeld wordt door iemand die je eigenlijk wel mag, maar waarvan je weet dat het gesprek nergens naartoe gaat. Comfortabel? Zeker. Spannend? Mwah.

Conclusie: Een fijne Morcheeba-track zonder verrassingen, maar soms is dat precies wat je nodig hebt. Cijfer: 7/10. Perfect voor de achtergrondmuziek bij een goede kop thee.

Later. - The Edge of Light

Cijfer: 8.5

The Edge of Light van Later. is een glinsterende ode aan disco-vibes met een moderne twist. Het nummer sleept je mee naar een dansvloer vol draaiende lichten, waar glitter de dresscode is en zorgen de deur niet mogen passeren.

Met strakke baslijnen, funky gitaarlicks, en een onweerstaanbare beat voelt dit als een verloren schat uit de jaren ’70, maar dan opgemaakt met hedendaagse flair. De zang voegt een mysterieuze laag toe, alsof de zanger je iets te vertellen heeft, maar je net genoeg in het ongewisse laat om mysterieus te blijven.

The Edge of Light is het perfecte nummer voor die momenten waarop je de dagelijkse sleur even wil vergeten. Zet dit aan, gooi je heupen los, en doe alsof je eigen woonkamer Studio 54 is. Laat de discolampen maar draaien