Alsof Annie Lennox in haar tienerjaren besloot een ochtendwandeling te bezingen, en onderweg struikelde over een melancholisch jazz-accord. Tanita fluistert ons kalm de dag in, als een barista die geen haast heeft – en je ook geen koffie geeft. Het is mooi. Te mooi. Bijna verdacht mooi. Je mist automatisch je ex, zelfs als je die nooit had.
Cijfer: 7,8
Hitpotentie: 5,4 – Perfect voor een film die in Cannes wel applaus krijgt, maar nul bioscoopbezoekers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten