Er zijn dingen die je gewoon met rust moet laten. De originele versie van Everybody’s Got To Learn Sometime is zo’n ding: broos, melancholisch, en met een melodie die al jaren op het randje van verdriet balanceert. Wat doet Mark Stewart? Hij zet er een cumbia-beat onder.
Het resultaat is alsof iemand een verdrietige haiku heeft omgezet in een ringtone. De spanning verdwijnt, de schoonheid lost op, en wat overblijft is een bizarre mix van tropisch ritme en gemiste emotie. Bébe durmiendo? Je zou willen dat je sliep en dit gedroomd had.
Cijfer: 4,1
Hitpotentie: 6,0
(Volledig de plank mis. Cumbia en klassiek synthverdriet? Nee. Sommige dingen horen niet samen. Zoals sambaballen op een begrafenis.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten