Ride Like The Wind was in 1980 al een sonische cabriolet door het Amerikaanse landschap — compleet met zachte snor en blouses met te veel wind erin.
Dat Cross geen videoclip wilde, begrepen we toen al: hij was een vinylmens. Een man van Joni Mitchell, niet van danspasjes en close-ups. In zijn woorden: "It's always been about the songs." En precies dat hoor je in elke seconde van dit nummer.
🎵 Vier weken op #2 in de Billboard Hot 100.
🏆 Vier GRAMMY’s in één avond.
📼 En nu pas een video — langzaam, maar stijlvol. Zoals Cross zelf.
Eindoordeel?
En daar is-ie dan: 45 jaar te laat, maar keurig op tijd voor de algoritmes — de officiële videoclip bij Ride Like The Wind. Een video die voelt alsof iemand een zachte zomeravond op VHS heeft gezet en het daarna heel voorzichtig heeft laten remasteren.
Cross zelf was altijd wars van videoclips (“video killed the radio star” — hij had gelijk), en dat voel je: geen flitsende cuts, geen halfnaakte danseressen, geen paniek. Alleen sfeer, stof en een horizon die lonkt. Je ziet een man die liever door de woestijn rijdt dan door een videoclip stuntelt.
De clip is retro zonder ironie, traag zonder saai te worden en zó Amerikaans dat je spontaan zin krijgt om een Ford Thunderbird te huren en weg te rijden zonder reden.
Cijfer: 8,4
Hitpotentie (van de video, 2025-stijl): 6,2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten