Er zijn seizoenen waarin je wilt oogsten, en dan is er Hunting Season – een nummer waarin Biffy Clyro op jacht lijkt te gaan naar hun eigen relevantie. Het begint broeierig, alsof iemand met opgekropte woede in een Schotse regenbui zijn gitaar heeft vastgepakt. Er is dreiging, maar ook melancholie. Het is de typische Clyro-mix: spierballenrock met gevoel, alsof Foo Fighters even zijn gaan mediteren op een heuvel in de mist.
Maar halverwege slaat de twijfel toe. Het bouwt op, maar ontploft nergens écht. Alsof ze iets groots wilden zeggen, maar net voor het schot hun pijlen vergaten. Of durfden ze gewoon niet? Simon Neil zingt het alsof zijn leven ervan afhangt – en misschien doet het dat ook een beetje – maar de echo is net iets te netjes. Iets te veel “geproduceerde wanhoop”.
Cijfer: 7,3
Hitpotentie: 6 – Fans happen toe, maar een klassieker wordt het niet. Het is jachtseizoen, maar de buit blijft beperkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten