Een titel die klinkt als de openingszin van een IKEA-kerstcommercial, maar gelukkig zingt Yorkston niet over lampen, maar over troost. Johanna Söderberg (de helft van First Aid Kit met de beste stem) redt het nummer van totale folkvergetelheid. Hij mompelt, zij zweeft. Samen vormen ze een soort melancholisch stel dat op een verlaten veerboot richting niks drijft.
Het is mooi, traag, en waarschijnlijk bedoeld om bij een open haard met natte sokken te luisteren terwijl je leven in slow motion aan je voorbij trekt.
Cijfer: 7,4
Hitpotentie: 3,2 – Alleen radiowaardig op zondagochtend bij VPRO of tijdens een Zweedse begrafenis.
Slotzin: Een lied voor als je geen zin hebt om te leven, maar het toch maar doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten