Lorde zingt David alsof ze in een kamer vol herinneringen staat waar het licht net uitgaat. Geen beats, geen bombast, alleen woorden die vallen alsof ze te zwaar zijn om te dragen. Het klinkt persoonlijk, alsof ze het eigenlijk niet met ons wilde delen — maar het toch heeft gedaan omdat zwijgen nóg pijnlijker was.
Er zit een soort afstand in, zoals altijd bij Lorde, maar dit keer voelt die oprecht. Geen ironie, geen zelfbewuste popreflexen. Gewoon een stem, een verhaal, en een naam die iets betekent. Voor haar. En dan dus ook voor ons.
Cijfer: 8,5
Hitpotentie: 5,7
(Geen banger. Wel een fluistering die je dagen later nog hoort. En dat is zeldzamer dan een refrein dat blijft hangen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten