Loreen zingt alsof ze in een futuristische kathedraal staat, omringd door rook, windmachines en haar eigen echo. Echoesis typisch Loreen: groot gebaar, elektronische pathos, en een refrein dat klinkt alsof het speciaal ontworpen is om de halve finale van het Songfestival dramatisch af te sluiten.
Maar ja, na Euphoria en Tattoo weet je: de lat ligt niet hoog, maar op een wolk. Echoes probeert daar te komen, en komt... halverwege. Mooi geproduceerd, intens gebracht, maar het wow-moment blijft uit. Je hoort haar zoeken naar magie, maar deze keer zit het vuurwerk meer in de belichting dan in het lied.
Cijfer: 7,1
Hitpotentie: 6,8
(Geen derde kroon. Wel een waardige poging. En als je het drie keer hoort, zit het vast in je hoofd. Of in je ventilatiesysteem.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten