Je hoort het meteen: deze jongen heeft gevochten met zijn emoties, zijn stem, en misschien ook met zijn stembanden. De hoge zanglijnen klinken alsof hij in een oude kerk zingt, net boven het pijporgel, maar dan zonder begeleiding. Dat is indrukwekkend, maar ook... een beetje irritant. Je blijft twijfelen: is dit kunst of probeert iemand een kat te imiteren op een besneeuwde ochtend?
Toch is het niet slecht. De sfeer is raak, de productie goed en de intentie oprecht. Maar het voelt alsof je naar een prachtig schilderij kijkt met net iets te veel pastelpaars.
Cijfer: 6,9
Hitpotentie: 5,4 – Te subtiel voor de hitlijsten, te hees voor de koffiebar-playlists.
Slotzin: Mooie poging, maar volgende keer graag met de stem iets omlaag en de pretentie iets omhoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten