Dit is muziek die als een parfumwolk voorbij zweeft: je ruikt het, je draait je om, maar er is niemand. Ivy fluistert zich een weg door je speakers met een soort onzichtbare urgentie. Alsof er iets op het spel staat, maar niemand wil zeggen wat.
“Fragile People” had zo in de soundtrack van een vergeten jaren '90-romkom kunnen zitten. Of als B-kantje van Hurts’ “Wonderful Life” – maar dan in een parallel universum waar alles net iets vager, iets brozer is.
Het refrein doet een poging tot blijven hangen, maar glijdt weg als een droom waar je nét niet bij kunt. Mooi? Ja. Blijvend? Dat moet de tijd uitwijzen.
Cijfer: 7
Hitpotentie: 5 – Subtiele schoonheid voor mensen met geduld. Of een zwak voor vergeelde Polaroids.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten