3voor12 kiest Kendrick Lamar als album van het jaar

Een week na de Song van het Jaar is het tijd voor meer conclusies: wie maakte niet alleen een geweldige single, maar wist een heel album lang te boeien? Het grootste statement van het jaar, wellicht? De gedoodverfde lijstaanvoerder van talloze jaarlijstjes? Jazeker, Kendrick Lamar maakte ook volgens 3voor12 het meest imponerende album van het jaar, gevolgd door Song van het Jaar winnaar Tame Impala en de Nieuw-Zeelander Unknown Mortal Orchestra. Donderdagavond in het derde uur van 3voor12 Radio uitgebreid aandacht voor de beste albums van het jaar. Niet te missen!

Kendrick Lamar - To Pimp A Butterfly

© Universal

1

. kendrick Lamar - To Pimp A Butterfly

2015 gaat de boeken in als het jaar waarin Kendrick Lamar opstond als de grote leider van de hiphop. En dan niet zozeer 'leider' als de populairste man van het moment, maar meer in politieke zin, als iemand die de grootste problemen in de Amerikaanse maatschappij van nu te lijf gaat met de geschiedenis als wapen. Ook de hiphopgeschiedenis kent Kendrick Lamar op zijn duimpje, en hij is vastbesloten een nieuw hoofdstuk toe toe voegen. Dat is gelukt, want To Pimp A Butterfly is een plaat waar lef en zelfvertrouwen vanaf spatten. Een artiest die nog jaren vooruit kan. 

2. Tame Impala - Currents

Waar voor het grote publiek 2015 absoluut het jaar van de doorbraak was, kenden de liefhebbers Tame Impala natuurlijk al langer. In de 3voor12 eindlijst van 2012 stond voorganger Lonerism bijvoorbeeld ook al op nummer 3. Toch was dit toch wel een heel speciaal jaar voor de Australische band. Uitgerekend met hun langste en meest gedurfde nummer ooit pakten ze de Song van het Jaar, en ondertussen staan er zomaar nog drie steengoede singles op Currents. Tame Impala bewijst zich als een eigenwijze band die niet bang is zichzelf opnieuw uit te vinden en op een interessante manier te flirten met mainstream popmuziek. Psychedelisch, maar niet langer in zichzelf gekeerd. 

 

3. Unknown Mortal Orchestra - Multi-Love

Ook Nieuw-Zeelander Ruban Nielson bracht dit jaar zijn beste album tot nu toe uit. De grillige gitarist groeide bovendien uit tot een solide kracht op het podium. En dat mag best een wonder heten, gezien de ontboezemingen over drugsgebruik die hij her en der in interviews deed. Die verhalen zitten voor de goede verstaander ook verwerkt in Multi-Love. Uitschieters zijn het titelnummer over een complexe driehoeksverhouding, Necessary Evil waarin Nielson de band met zijn vader herstelt, en het nummer dat we het meest op 3FM draaiden, het vreemd funky Can’t Keep Checking My Phone. Gisteren bevestigd voor Best Kept Secret 2016.

 

bron: 3 voor 12