"When I Close My Eyes Tomorrow" is zo’n typische Tom Odell-ballad waarin hij weer klinkt alsof hij de piano als enige betrouwbare gesprekspartner heeft in zijn leven. Het nummer begint klein, breekbaar — de soort stilte die je krijgt vóór iemand toegeeft dat het eigenlijk allemaal niet zo goed gaat. En dan, heel langzaam, groeit het. Niet explosief, maar als een trage golf die je pas opmerkt als je al twee meter dieper staat.
Odell zingt met die bekende mengeling van fragiliteit en groot verlangen. Alsof hij bij elk woord twijfelt of hij het wel hardop mag uitspreken, maar toch doorgaat omdat iemand het moet doen. De melodie is zacht, bijna wiegend, en de piano sluit eromheen als een vertrouwd deken dat eigenlijk te dun is voor de winter. Maar het werkt. Het is die typische Odell-magie: melodrama zonder te overdrijven, emotie zonder kitsch.
De productie is zorgvuldig: strijkers die niet te veel willen zeggen, een drum die voorzichtig binnenkomt alsof hij zich verontschuldigt voor het lawaai, en lichte ambientlagen die het gevoel geven dat je in een lege kamer staat waar de tijd net een beetje langzamer loopt. Het is melancholie met een glanslaag — verdriet dat netjes is opgevouwen.
"When I Close My Eyes Tomorrow" is Odell op z’n best: breekbaar, eerlijk, teder en net somber genoeg om je te laten voelen dat er nog iets in je leeft. Geen groot gebaar, geen goedkope emotie — gewoon een prachtig, zorgvuldig geschreven popballad.
Cijfer: 8,5
Sterren: ★★★★☆
Hitpotentie: 7,6
(Sterk in piano-pop- en mellow playlists; laag radioprofiel; groot hart-profiel.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten