Er zijn nummers die je met rust moet laten.
“I Want It That Way” is er zo één.
Maar in 2025 dacht iemand bij de Backstreet Boys: of juist niet?
Dus krijgen we een nieuwe versie van een lied dat al perfect wist wat het was: een onbegrijpelijke tekst, een onverslaanbare melodie en pure eind-jaren-90 emotie.
En nu? Nu is het opgepoetst, ingehouden, en lichtjes ontdaan van zijn puberale hysterie — en precies daar gaat het mis.
De productie is glad, modern, veilig. Alles klinkt net iets te netjes, net iets te gecontroleerd. De scherpe randjes zijn verdwenen, alsof iemand heeft gezegd: “Jongens, we zijn volwassen nu.”
En dat hoor je.
Te veel.
De stemmen zijn nog steeds herkenbaar — dat moet gezegd worden — maar ze missen die jeugdige overgave. Waar het origineel klonk alsof vijf jongens tegelijk hun eerste liefdesverdriet verwerkten, klinkt deze versie alsof ze het er na de lunch nog even over hebben.
De grote vraag blijft natuurlijk:
waarom?
Niet omdat het nummer beter moest.
Niet omdat het vergeten was.
Maar waarschijnlijk omdat nostalgie nu eenmaal goed verkoopt — vooral als je het voorzichtig moderniseert en niemand boos maakt.
En dat is precies het probleem:
Deze 2025-versie stoort niet, irriteert niet, maar raakt ook nergens meer echt.
Het is een eerbetoon zonder risico.
Een herinnering zonder hartkloppingen.
Eindoordeel
Sterren:
Cijfer: 6,3
Professioneel, herkenbaar, maar volledig overbodig.
Hit score: 6,8
Nostalgisch sterk, streamingveilig, maar geen nieuwe impact.
Het origineel wint. Altijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten