Bittersweet Dreams" is precies het soort nummer waarin David Kushner zijn eigen schaduw probeert te bezweren, maar waar die schaduw alleen maar langer van wordt. Het heeft die donkere gospelzweem, die rauwe ademhaling, die plechtige intensiteit — en ja, dat vleugje Hozier, alsof iemand een kerkdeur op een kier heeft gezet en gezegd: “Kom binnen, maar alleen als je durft.”
De track opent met een gespannen stilte: diepe, echoënde synths en zachte gitaren die klinken alsof ze al jaren in een kelder hebben liggen wachten op hun moment. Kushners stem komt binnen als een man die al te veel gezien heeft, maar het toch nog één keer wil vertellen.
Het refrein stijgt op met een bijna religieuze lading — niet op de bombastische manier van Take Me to Church, maar in een meer ingehouden, broeierige vorm. Alsof hij fluistert dat je gered moet worden, maar zelf niet helemaal gelooft dat het nog kan.
De productie is groots, donker en elegant:
– diepe percussie
– fluisterende koorlagen
– een melodie die cirkelt zoals twijfels dat doen
Het is een nummer dat je niet binnenkomt met een klap, maar langzaam een stoel onder je vandaan trekt.
"Bittersweet Dreams" is Kushner op zijn sterkst:
donker-romantisch, spiritueel geladen, zwaar zonder te verdrinken.
De melancholie glanst, het drama blijft net binnen de lijntjes, en de emotie voelt eerlijk — geen trucjes, geen overacting, gewoon een stem die te veel weet.
Eindoordeel
Sterren: ★★★★☆
Cijfer: 8,4
Donker, intens, prachtig opgebouwd — en inderdaad: dat vleugje Hozier tilt het omhoog.
Hitpotentie: 8,0
Zeer sterk in alternatieve playlists; groot kans op virale melancholie; klein risico dat mensen denken dat ze ineens spiritueel zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten