Out Of The Ashes" is precies het soort glimmende synthpop-fenix dat St. Lucia al jaren probeert te perfectioneren — een nummer dat begint met rook, eindigt met vuur en daartussen een elegante dans uitvoert over de brokstukken van alles wat ooit misging.
De track opent met een pulserende synth die klinkt alsof iemand de zonsopgang aan een dimmer heeft gehangen. Dan komt de stem van Jean-Philip Grobler binnen: warm, open, bijna naïef optimistisch. Het is die typische St. Lucia-vocal die altijd klinkt alsof hij net een motivational talk heeft gehoord van een pratende palmboom.
De opbouw is meesterlijk:
– glitterende synthlagen,
– een melodie die zich als een zachte golf herhaalt,
– drums die langzaam maar onontkoombaar naar voren schuiven.
En dan het refrein: groot, open, meeslepend, bijna bombastisch — maar nét niet.
St. Lucia weet precies wanneer hij moet terugtrekken, wanneer de luisteraar moet ademen, en wanneer hij de hele sonische horizon in één beweging moet openvouwen.
Het nummer gaat over herrijzen, opnieuw beginnen, het stof van je schouders kloppen en tóch doorgaan. Maar dan in een vorm die nooit zwaar wordt. Hier geen zelfmedelijden, maar glitterend herstel. Het is de soundtrack van iemand die zegt: “Ik ga het opnieuw proberen, maar wel in slow motion en met uitstekende belichting.”
"Out Of The Ashes" is een glanzende, hoopvolle, zorgvuldig opgebouwde poptrack die nooit vergeet dat herstel niet heroïsch hoeft te zijn — soms is het gewoon zacht, traag, en precies goed.
Eindoordeel
Sterren: ★★★★☆
Cijfer: 8,4
Een sterke, hoopvolle synthpopplaat die precies doet waar St. Lucia zo goed in is: de zon een beetje dichterbij zingen.
Hitpotentie: 8,0
Grote kans in indiepop- en zomerplaylists; een nummer dat blijft hangen, zelfs als je probeert cynisch te blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten