De liveversie van "Precious" uit Mexico City is Depeche Mode op hun meest doorleefde: grimmig, groots en toch intiem alsof Dave Gahan naast je staat te zingen terwijl je net probeert te doen alsof alles prima gaat. Het nummer krijgt live een extra laag intensiteit — alsof de band zegt: “Luister, we hebben alles al meegemaakt, maar dit nummer blijft pijn doen.”
Het publiek gaat vanaf de eerste seconde mee in een soort religieuze trance. Mexico City zingt, schreeuwt, bewaakt elk woord alsof het een collectieve bekentenis is. En dan komt Gahan binnen: warm, donker, gedragen door een stem die even doorrookte levenswijsheid heeft als een nachtportier met te veel verhalen. Hij zingt “Precious and fragile things” niet alleen; hij ervaart het. En je voelt het.
De synths zijn voller dan in de studioversie; ze pulseren als een hartslag die net iets te snel klopt. Martin Gore’s harmonieën zijn zo zuiver dat je bijna vergeet dat live-zang bij de meeste bands een vorm van Russische roulette is. Bij Depeche Mode is het gewoon kunst. Dan die beat — strak, dreigend, en net duister genoeg om je eraan te herinneren waarom Depeche Mode altijd relevant blijft: omdat ze schoonheid vinden waar anderen weglopen.
"Precious (Live in Mexico City)" is meer dan een live-registratie: het is een herinnering dat Depeche Mode niet gewoon speelt, maar transplanteert. Ze zetten emoties over alsof het hartoperaties zijn, en Mexico City is de patiënt die er beter uitkomt dan hij binnenkwam.
Cijfer: 9,0
Sterren: ★★★★★
Hitpotentie: 8,1
(Geen radiohit, maar gegarandeerde knaller in live-playlists; hoog tranentrekkerspotentieel voor mensen met smaak.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten