Berninger zinkt niet, hij zweeft omlaag in slow motion.
Een album vol melancholie, subtiele orkestratie en teksten die prikken als een koude novemberbries.
Geen grote koerswijziging, wel een verfijning van zijn troostmuziek.
Fanatiek fanvoer, maar ook voor twijfelaars een veilige schuilplaats.
Frozen Oranges (★★★★☆ / hitpotentie: 6)
Zacht, bitter en warm tegelijk. Alsof je weemoed in een diepvrieslade vindt.
2. Night Tides (★★★☆ / hitpotentie: 5)
Drijven op fluisterende golven. Niet voor mensen met haast of ADHD.
3. Get Sunk (★★★★ / hitpotentie: 7)
Titeltrack die langzaam onder je huid kruipt. Voor wie graag elegant verzuipt.
4. A Small Disaster (★★★ / hitpotentie: 4)
Klein liedje, grote pijn. Of andersom. Moeilijk te zeggen.
5. Velvet Rope (★★★★ / hitpotentie: 6)
Berninger fluistert de luxe kapot. Alles voelt ineens tweedehands.
6. Lucky Thirteen (★★★☆ / hitpotentie: 5)
Geen geluk, geen ongeluk. Gewoon pech met stijl.
7. Blue Candle (★★★★☆ / hitpotentie: 6)
Sfeervol als een stille wake in een verlaten kerk.
8. Breaking Into Acting (★★★★ / hitpotentie: 7)
Alsof hij zichzelf speelt, maar zonder applaus. Pijnlijk mooi.
9. Mary in the TV (★★★☆ / hitpotentie: 5)
Een soort gebed voor een zender zonder ontvangst.
10. Last Gold Light (★★★★ / hitpotentie: 6)
De zon gaat onder, en Matt zucht mee. Perfect slotakkoord.
Algemene indruk: getormenteerde pracht voor laat op de avond of vroeg in het verdriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten