Nemo is terug, of beter gezegd: Nemo is überhaupt niet meer weg te denken sinds het Songfestival 2024. Unexplainableis geen opvolger in de klassieke zin, maar eerder een artistiek verlengstuk van alles wat Nemo is: fluïde, grillig, over the top, maar altijd met een scherp randje onder het glazuur.
Het nummer dendert van synthpop naar opera naar hyperpop en weer terug. Nemo zingt, rapt, fluistert en vliegt vocaal door acht identiteiten per minuut, en je blijft luisteren omdat je niet weet wat het volgende is – maar wél dat het aankomt. Alles aan Unexplainable is kwetsbaar én zelfverzekerd, fragiel én groots. Knappe balans.
De tekst is een openhartige worsteling met jezelf in een wereld die alles wil uitleggen. Nemo zegt eigenlijk: ik ben wie ik ben, maar ik pas niet in jullie Excel-sheet. En dat zingt hen met zoveel vuur dat zelfs de autotune kippenvel krijgt.
Productietechnisch: strak, gedurfd, puntgaaf. Het kán je overdonderen, maar dat is ook het punt. Dit is muziek die niet vraagt of je meegaat — het eist het.
Cijfer: 8,7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten