Sommige nummers zijn niet gemaakt om indruk te maken, maar om achter te blijven. Cutting Room Floor is precies zo'n nummer. Gordi zingt alsof ze het niet erg vindt dat je niet luistert — maar als je wél luistert, dan ben je meteen de pineut. Dit is muziek die zich onder je huid nestelt zonder dat je het doorhebt.
De productie is sober en warm. Een beetje gitaar, wat elektronische textuur, en vooral veel ruimte. Je hoort de stilte tussen de woorden net zo goed als de woorden zelf. De zang is ingehouden, als iemand die wél iets te zeggen heeft maar je de tijd gunt om het zelf te snappen.
De titel zegt alles: Cutting Room Floor — dat wat overblijft, wat werd weggelaten, wat te kwetsbaar was voor de hoofdrol. En precies daar zit de kracht. Dit is geen hitsingle. Dit is een bijzin met impact. Een onuitgesproken gedachte die in muziek is gegoten.
Het doet een beetje denken aan Phoebe Bridgers, maar dan met een Australisch accent en iets minder zin om het uit te schreeuwen. Gordi blijft bij zichzelf, en dat is verdomd knap in een tijd waarin iedereen zichzelf probeert te overschreeuwen.
Cijfer: 8,1
Hitpotentie: 6,0 (hoog bij nachtluisteraars, mensen met een breekbaar hart, en iedereen die liever tussen de regels leest dan erbovenop zit)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten