Release : 20 maart
Label : Fiction
Ineens waren ze daar in 2009 White Lies, met het gedroomde debuutalbum To Lose My Life.. een debuut dat ze een aantal prijzen opleverde en een nummer een notering . Zeker in Engeland waar iedere indie band die een beetje scoort tot een nieuwe Oasis wordt gebombadeerd was er weer een hype bij.
The White Lies uit Londen waren hot. Vooral NME was erg gecharmeerd van de band, met nummers als Death en de titelsong lieten een band horen die veel belovend was.
Een combinatie van Joy Division, Interpol en Editors zou je kunnen zeggen. Met een dergelijk droomdebuut is het altijd lastig om het gevreesde tweede album te maken. Vooral de critici zijn dan onverbiddelijk, zakt een band door het ijs of zijn ze echt zo goed?
Ritual dat 2 jaar na het debuut uit kwam maakt die hoog gespannen verwachtingen niet waar. Te veel pretenties, te hoog gegrepen , zichzelf te serieus nemen , het zijn maar een paar opmerkingen uit de recensies.
Nou zijn wij niet alleen alternatief, maar ook eigenwijs op muziek gebied. Dus wij vinden het album wel te pruimen. Oke minder dan het eerste album, maar zeker nog beter dan het gemiddelde
Het is nu tijd voor de tweede single Strangers.
Niet zo'n donker nummer als we wel eens van de jongens gewend zijn, wel stevig , maar ook zeer duidelijk synth invloeden en een nummer dat laat horen dat het eighties aanhangers zijn. Een nummer dat mij wat doet denken aan de stijl van Big Country.
Wat mij betreft een geslaagd nummer, van toch wel een aardig album, dat laat horen dat de band toch nog wel meer kan. Jongens maak je maar op voor album nummer drie.
http://www.youtube.com/watch?v=ozXeDKfwaMc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten