Het begint al met de titel: Pretty. Alsof je op een regenachtige dinsdagmiddag voor de spiegel staat en tegen jezelf mompelt: “Nou ja, het gaat wel.” Niet lelijk, niet bloedmooi. Gewoon… best oké. Precies zoals dit nummer klinkt.
De Ierse band NewDad levert hier een shoegazey dagdroom af waarin de gitaren zuchten als een puber die verplicht mee moet naar Ikea. De zang zweeft ergens tussen ontwaken uit een nachtmerrie en de eerste slok cola op een katerochtend. Alles klinkt loom, alsof het nummer onder een dekbed vandaan probeert te kruipen, maar telkens besluit dat het toch nog even blijft liggen.
Toegegeven: de melancholie is oprecht, de sfeer klopt, en de opbouw is subtiel, maar er mist iets. Geen vonk. Geen breekpunt. Alsof iemand een prachtig schilderij maakt en dan vergeet de lijst erom te hangen. Je blijft kijken, maar voelt je niet helemaal betrokken. Of liever gezegd: je wil wel geraakt worden, maar het nummer aarzelt.
Misschien is dat ook de charme. Geen drama, geen grootse uithalen, gewoon een beetje vervreemding verpakt in echo’s en feedback. En hé – dat is soms ook genoeg.
Cijfer: 7,4
Hitpotentie: 6,8 – Voor in de alternatieve kroeg waar iedereen fluistert en niemand lacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten