Soms hoor je een liedje en denk je: dit is het soort nummer dat automatisch begint te spelen wanneer je net gedumpt bent via een WhatsApp-bericht dat eindigt met “het ligt niet aan jou”. Mercy van Derik Fein is precies dat: een glanzende, gepolijste break-upballad met net genoeg soul om geloofwaardig over te komen, en net genoeg clichés om bij de eerste luisterbeurt al te weten hoe het afloopt.
Fein zingt alsof hij ooit eens een gebroken hart had, of in ieder geval lang naar een kapotte relatie heeft gekeken op Netflix. De productie is zacht, de piano warm, en de stem broos – maar het is allemaal zo netjes dat je bijna hoopt dat hij écht eens een klap in zijn gezicht krijgt. Of een natte sok in zijn schoen, om het gevoel wat rauwer te maken.
En toch… het werkt. Een beetje zoals instant noodles: je weet dat het geen culinaire hoogstand is, maar het vult en je voelt je even gezien. Mercy is de soundtrack voor mensen die met een glas wijn in de hand een voicemail herbeluisteren, zichzelf filmend in zwart-wit.
Cijfer: 7,1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten