Er zijn bands die met de jaren verslijten als een spijkerbroek van de Zeeman. The Charlatans zijn eerder een vintage Levi’s uit '94: een beetje rafelig, maar nog steeds cool genoeg om niet gênant te zijn op een reünie van Britpop.
"We Are Love" is geen liefdesverklaring, het is een pleister op de ziel. Tim Burgess zingt alsof hij net drie glaasjes rode wijn te veel op heeft en een boek met poëzie van Noel Gallagher heeft gevonden. En toch, er zit iets in. Iets warms. Alsof je in een oude pub staat waar de verwarming stuk is, maar iemand heeft tenminste de kaarsjes aangestoken.
De sound is vertrouwd, de tekst voelt als een spreuk van een excentrieke oom die net een spirituele retraite in Devon heeft gevolgd. Maar het werkt. Want wie anders kan anno 2025 nog “We Are Love” zingen zonder dat je gillend het raam uitspringt?
En de ironie? Die is subtiel verpakt. Zoals alleen mannen op leeftijd dat kunnen: met een knipoog en een glans van melancholie.
Cijfer: 7,5
Hitpotentie: 6 – Te laat voor de Top 40, maar perfect voor een zonnige namiddag met bier, Britpop en berusting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten