Een nummer als een middagdutje dat verandert in een droom waarin je langzaam wegzakt in je eigen hoofd. The Sofa is geen song, het is een toestand. Ellie Rowsell zingt niet, ze mompelt je de schemer in. De gitaar zweeft als de zon door halfgesloten gordijnen. Alles voelt zacht, maar niets is veilig.
Er gebeurt ogenschijnlijk weinig, maar toch blijf je luisteren. Alsof je op de bank ligt, naar het plafond staart en denkt: “Ik zou iets moeten doen.” Maar je doet niks. En dat is precies wat deze track van je wil.
Cijfer: 8,5
Hitpotentie: 5 – Niet geschikt voor de vrijdagavond, wél voor de zondagmiddag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten