Coles Corner is geen lied, het is een rustpunt. Een pauze. Een muzikale schouderklop in een wereld die steeds harder schreeuwt om niks. Richard Hawley zingt alsof hij geboren is in zwart-wit, met een stem die rechtstreeks uit een oude radio lijkt te komen — warm, vol en licht melancholisch.
Alles ademt nostalgie: de strijkers, de galm, de melodie die zich niet opdringt maar blijft. Dit is niet hip, niet actueel en al helemaal niet bedoeld voor algoritmes. En juist daarom voelt het zo verdomd goed.
Cijfer: 9,0
Hitpotentie: 4,5
(Heerlijk wegdromen aan een denkbeeldig tafeltje in een tijd die misschien nooit heeft bestaan, maar waar we allemaal af en toe naar terug willen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten