Fink zit op een kruk, er hangt één peertje boven zijn hoofd, en alles wat je hoort is stilte, adem, en een gitaar die klinkt alsof ‘ie over herinneringen heen wordt gestreken. We Watch The Stars live is geen optreden, het is een bekentenis met akkoorden.
Hij zingt niet, hij ademt woorden uit. Geen opsmuk, geen publiek dat meeklapt. Gewoon iemand die durft stil te zijn terwijl het pijn doet. Je voelt het in je borst, ergens waar normaal de dagelijkse ruis zit.
Cijfer: 9,0
Hitpotentie: 3,5
(Geen hit, maar wel een moment. En daar heb je er tegenwoordig niet zoveel meer van.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten