Jarvis Cocker zingt Tina alsof hij haar naam per ongeluk op z'n boodschappenlijst schreef, tussen de eieren en de vergane hoop. Alles aan dit nummer ademt post-britpop met een vleug cynische midlifecrisis: elegant verval in een glanzend jasje.
De tekst is half poëzie, half voicemail aan een ex die nooit terugbelt. De strijkers doen hun best om het op te tillen, maar blijven hangen in de krochten van een Londense kroeg waar Tina allang vertrokken is.
Cijfer: 7,8
Hitpotentie: 5,5 – Alleen Tina zelf zet dit nog op repeat.
Slotzin: Het klinkt als afscheid nemen van iemand die al weg was toen je begon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten