beck-Everybody's Gotta Learn Sometime

Beck die Everybody’s Gotta Learn Sometime covert, is alsof je een oude brief terugvindt, natgeregend, half onleesbaar, maar precies op het moment dat je hem nodig hebt. De originele versie van The Korgis was al een broze parel — Beck maakt er iets nog zachters van. Alsof het nummer zelf niet durft te bestaan, maar toch z’n plek opeist in de stilte.

Cijfer: 9.1

Hitpotentie: 3.9 – Veel te mooi voor de radio. Maar perfect voor de eindscène van een film waar iedereen naar buiten loopt met een brok in de keel.

De Sound: ijl en onderkoeld mooi

Waar The Korgis een tikkeltje zoet en sentimenteel waren, laat Beck de suiker weg en houdt alleen de echo over. Het is traag. Het is sober. En het werkt. De synths zweven, de zang is amper aanwezig, en toch grijpt het je bij de keel. Dit is geen cover, dit is rouwverwerking op fluistervolume.

De Tekst: iedereen moet het leren – op zijn eigen tijd

Een simpele boodschap, een universele pijn. In Becks versie klinkt de zin “Everybody’s gotta learn sometime” niet als een waarschuwing, maar als een vaststelling. Een berusting. Een knikje naar wie je ooit was, en naar wie je zal zijn.

Het Oordeel: verdriet als kunstvorm

Als Everybody’s Gotta Learn Sometime van Beck een persoon was, is het iemand die je hand vasthoudt zonder iets te zeggen, precies op het moment dat je dat nodig hebt. En daarna gewoon weer verdwijnt.

---

Cijfer: 9.1 – Een cover die stiller, kaler en toch intenser is dan het origineel. Beck maakt van dit lied geen interpretatie, maar een meditatie.
Hitpotentie: 3.9 – Te traag voor playlists, te kwetsbaar voor airplay. Maar zodra je het hoort, vergeet je het nooit meer.