ed Eye Pariah – Draw Your Own Map
Draw Your Own Map klinkt als de muzikale versie van met een halve tank benzine de snelweg oprijden zonder te weten waarheen. Stoer, groots, een beetje chaotisch — maar het klinkt alsof ze het zelf wél geloven. En eerlijk: dat helpt. Red Eye Pariah gooit alt-rock, post-grunge en een scheut gitaarheldendom in de blender, serveert het met overtuiging, en roept: “te laat om terug te keren.”
Cijfer: 7.3
Hitpotentie: 5.8 – Geen playlistknaller, maar op de juiste festivalweide breekt dit de boel open. Met een vuist in de lucht en modder op je schoenen.
De Sound: ronkend, robuust, zelfverzekerd
De gitaren scheuren, de drums meppen alsof ze ontslagen dreigen te worden, en de zang zit precies op dat randje tussen “authentiek schor” en “net niet overschreeuwd.” De productie is strak maar niet steriel. Geen revolutie, maar wel overtuiging.
De Tekst: vrijheid met vuistregels
“Draw your own map” klinkt als iets wat je op een tattoo in een rugzakkenwinkel tegenkomt, maar hier werkt het. Het is een oproep tot zelfstandigheid die je ook kunt gebruiken als excuus om niet te luisteren naar iemand die verstand van zaken heeft. Perfect dus.
Het Oordeel: je hoort het zweet, en dat is goed
Als Draw Your Own Map een persoon was, is het iemand die met opgerolde mouwen, veel te hard praat op een terras, maar diep vanbinnen gewoon wil dat je zegt: “je hebt gelijk, we gaan jouw route proberen.”
Cijfer: 7.3 – Draw Your Own Map is ruig, eerlijk en opgefokt met hart. Geen subtiliteit, wel drive. Red Eye Pariah laat horen dat gitaren nog altijd hun plek hebben in de popcultuur van de ADHD-generatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten