Dat Andy Bell en Debbie Harry samen een nummer maken, klinkt als een feestje op de rand van een glitterravijn. Maar Heart’s a Liar is geen bonte discobom. Nee, dit is een electropop-pareltje met een hang naar drama, waarin het hart niet alleen liegt — het liegt met flair, eyeliner én een synthetische traan. Het klinkt als een duet tussen twee mensen die ooit groot waren in een tijd waarin zangers nog larger than life mochten zijn, en nu vooral nog larger than streaming zijn.
Cijfer: 7.8
Hitpotentie: 6.2 – De jeugd weet niet wie dit zijn. De rest denkt: “O, leven ze nog?” Maar stiekem zingen ze mee.
De Sound: synthpop deluxe
Het nummer barst van de retroklanken – gelaagde synths, handclaps, en een beat die rechtstreeks uit een discotheek anno 1989 lijkt te komen. Andy’s stem is nog steeds krachtig en helder, terwijl Debbie Harry haar gebruikelijke koele afstand bewaart. Het is geen chemie, het is clash — en precies dát maakt het spannend.
De Tekst: ouderwetse pijn in moderne verpakking
"Heart’s a liar / but we still believe it…" – het is poplyriek zoals je die wil hebben: over-the-top, net niet plat, en gezongen alsof het allemaal nog steeds doodserieus is. Geen ironie, geen filter. Alleen gekwetste trots met een beat.
Het Oordeel: fout, fantastisch, en vol zelfkennis
Als Heart’s a Liar een persoon was, is het iemand die zichzelf om 2 uur ’s nachts op de dansvloer tegenkomt en denkt: “Ik heb dit al te vaak meegemaakt, maar één keer dan nog.”
Cijfer: 7.8 – Heart’s a Liar is geen comeback-hit, maar een herinnering aan hoe lekker eerlijk synthpop kan zijn als je ouder wordt en het je niks meer kan schelen.
Hitpotentie: 6.2 – Te niche voor jongeren, te dansbaar voor ouderen die het echt menen. Maar voor wie opgroeide met Blondie én Erasure: een synthpop-kerstcadeautje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten