Last Goodbye klinkt als een afscheid dat te laat komt, maar muzikaal zo goed verpakt is dat je tóch zin krijgt om mee te deinen. Post Animal weet precies hoe je een indie-psychrock track maakt die melancholie in gitaarsolo’s giet en je dan laat geloven dat alles nog goedkomt. Spoiler: dat komt het niet. Maar wat klinkt het lekker.
Cijfer: 7.7
Hitpotentie: 6.5 – Geen radiohit, wél een festivalfavoriet voor mensen met vintage zonnebrillen en te veel gevoel.
De Sound: sixties-zonneschijn op psych-stand
De gitaren jengelen precies goed. Alles klinkt een beetje alsof Tame Impala en Ty Segall samen besloten “laten we net iets minder pretentieus doen vandaag.” Dromerig, fuzzy, retro — en dan ineens dat refrein dat blijft plakken als oude kauwgom onder je skateschoen.
De Tekst: afscheid als soundtrack van een zomerse kater
"Last Goodbye" is tekstueel precies wat de titel belooft: geen filosofie, maar emotionele directheid. Alles klinkt een beetje stoned, maar dan wel met gevoel. De woorden zijn minder belangrijk dan de sfeer, en dat is precies de bedoeling.
Het Oordeel: melancholie met gitaarvervorming
Als Last Goodbye een persoon was, is het iemand die zegt dat hij gaat, maar pas drie uur later echt vertrekt – en dan z’n zonnebril vergeet. En z’n platen. En jouw hart een beetje.
Cijfer: 7.7 – Last Goodbye is een perfect voorbeeld van hoe je een psychrocknummer maakt dat zowel melancholisch als losjes aanvoelt. Klinkt als afscheid, voelt als een warme herinnering.
Hitpotentie: 6.5 – Geen mainstream-hit, maar iedereen die dit hoort op een indie-afspeellijst klikt toch even op ‘repeat’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten