sommige liedjes zijn geen muziek, maar interieur. Ghosted van june is zo’n nummer. Je hoort het niet, het is er gewoon. Zoals het suizen van de airco in een te leeg restaurant, of het ongemakkelijke tikken van bestek op borden tijdens een derde Tinder-date die nergens heen gaat.
De zang is prettig. Te prettig. Zo neutraal dat je je afvraagt of het AI is die met zachte hand je emoties probeert te reguleren. Alles blijft binnen de lijntjes. Geen uithaal, geen barst, geen rafelrand. Het enige wat echt spookt, is de afwezigheid van risico.
Muzikaal kabbelt het voort als een wijnkaart in een brasserie die nét te veel wil zijn. Iemand heeft zijn best gedaan om dit gezellig te maken, maar je mist leven. Je mist lelijkheid. Je mist iets dat schuurt. Ghosted klinkt als Sky Radio op woensdagmiddag om 14:37. Functioneel. Ongevaarlijk. Wegspoelbaar met een tweede cappuccino.
En misschien is dat precies de bedoeling: een liedje dat voelt als ghosten zelf. Eerst denk je: dit is fijn. Maar na anderhalve minuut is het weg. Geen spijt, geen uitleg. Gewoon opgelost in stilte.
Cijfer: 6,3
Hitpotentie: 7,5 – Prima op de achtergrond in een kledingzaak waar het altijd lente is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten