Alsof Mumford & Sons zijn teruggekeerd van een wandelvakantie, maar alleen Jake is komen opdagen. Geen banjo’s, geen euforie, wel veel gemompel, een gitaar die klinkt als een schetsboek en teksten die je liever onder een dekbed leest dan op een festival brult.
De kracht zit ‘m in het ongemak: het is zó lo-fi dat het bijna gênant intiem wordt. Alsof je zijn dagboek hebt gevonden en hij besluit het hardop voor te lezen. Zonder te vragen. Toch blijft het hangen. Niet omdat het groots is, maar omdat het durft te fluisteren waar anderen schreeuwen.
Cijfer: 7,1
Hitpotentie: 6,2 – Voor wie zijn playlists begint met “Rainy Coffeehouse Vibes” en eindigt met “Even Sadder Acoustic Stuff”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten