er zijn van die bands die je nooit verrassen, maar dat hoeft ook niet. Elbow is als een favoriete oude jas: warm, een beetje versleten, maar je wil ‘m nooit meer kwijt. “Timber” is weer zo’n typisch Elbow-nummer dat begint als een fluistering en eindigt als een omhelzing met natte ogen.
Garvey zingt zoals alleen Garvey dat kan: alsof hij midden in een verlaten theater staat en elk woord over een verlaten liefdesbrief buigt. De tekst is half poëzie, half dagboek van een eenzame Engelse pub.
En dan die productie: ruimtelijk, gelaagd, maar nooit bombastisch. Je hoort het hout kraken. Letterlijk. En dat is dus de bedoeling.
Er gebeurt niet veel, en toch gebeurt er alles. Je zit in een nummer vast dat zich langzaam over je uitstort als een miezerige regenbui met betekenis. Ergens tussen melancholie en troost in. Geen refrein dat blijft hangen, geen beat waar TikTok iets mee kan — maar o, wat voelt het goed.
Cijfer: 8,3
Hitpotentie: 5,9 – Niet voor de top 40, wel voor de top van je gevoelige afspeellijst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten