Jarvis Cocker is terug. En niet op een nostalgische reünie-tour, maar op een manier die klinkt alsof hij de afgelopen twintig jaar in een schimmige Londense kelder heeft zitten broeden op wraak. More is géén comebackplaat, het is een comebackstatement – en wel één die fluistert, gromt, gilt en zichzelf ironisch applaudisseert.
Het album ademt alles wat Pulp groot maakte: de tekstuele ironie, de kitscherige glam, het Britse sarcasme dat druipt uit elke synthlijn. Tegelijkertijd klinkt More ook... volwassener. Alsof Jarvis eindelijk vrede heeft met zijn leeftijd – en daarom pas écht los kan gaan. ‘More’ is geen roep om aandacht, het is een luide, elegante middelvinger naar de onbeduidendheid.
Van de theatrale opener tot de rokerige, decadente ballads – Pulp balanceert meesterlijk tussen melancholie en spot. Je hoort flarden van hun hoogtijdagen, maar met een nieuwe zwaarte. Meer drama. Meer inhoud. Meer zelfspot. Kortom: meer Pulp.
Cijfer: 9,0
Hitpotentie: 7,1 – Niet gemaakt voor TikTok, maar voor de spiegel waarin je jezelf om half drie ’s nachts afvraagt waar het allemaal is misgegaan. En dan hardop “brilliant” mompelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten