Cijfer: 8,1/10
Lucy Rose en een R&B-touch? Dat voelt als een singer-songwriter die per ongeluk de verkeerde studio inloopt, maar besluit om gewoon mee te doen – en het resultaat is verrassend charmant. Pale Blue Eyes heeft een fluweelzachte sfeer, warme soulvolle vocals en een 90s-R&B-piano die zo uit een oude Mariah Carey-ballad had kunnen komen. Het is intiem, een beetje zwoel, en tegelijkertijd heeft het nog steeds die typische Lucy Rose-melancholie, alsof je een berichtje krijgt van een oude liefde die je nét genoeg hebt verwerkt om niet meteen terug te appen.
De productie is subtiel en sfeervol, met precies genoeg groove om je zachtjes mee te laten bewegen zonder dat het te veel popt. En dan dat pianoriedeltje – speels, sprankelend, een vleugje nostalgie dat je ineens terugbrengt naar een tijd waarin je discman nog je belangrijkste bezit was. Rose’s stem zweeft over het geheel heen met een fluisterende intensiteit, alsof ze een geheim vertelt dat je niet door mag vertellen.
Kortom, Pale Blue Eyes is een onverwachte, maar geslaagde kruising tussen akoestische folk en 90s-R&B-zwoelheid. Perfect voor een regenachtige avond, een warme kop thee en dat ene moment waarop je denkt: misschien was de jaren ‘90 toch wel de mooiste tijd om verliefd te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten