Release: inmiddels uit
Label: Sub pop
Er is geen ontkomen aan: het nieuwe album van de Indie sterren Fleet Foxes is er. En laten we meteen maar met de deur in huisvallen. Dit album roept bij iedereen emoties op. Dat is niet verwondelijk als je luistert naar de prachtige melodieen van de band, de weelderige muzikale uitvoering en de toch wel als melancholisch te betitelen stem van Robin Pecknold. We hebben hier te maken met super Indie sterren uit Seattle.
En dat terwijl in 2008 het debuutalbum al een geweldige pers kreeg, vrijwel ieder jaarlijstje gaf Fleet Foxes een top 3 of zelfs nummer een notering. Dit tweede album gaat door waar het debuutalbum ophield. De kamerfolk van het debuutalbum is gebleven alleen nog beter dieper donkerder en vreemder.
Als je de twee albums met elkaar vergelijkt, zal je meer moeite moeten doen bij dit tweede album. Er zijn geen nummers op te vinden zoals White Winter Hymnal of Mykonos . Nee de songs op dit tweede album geven hun geheimen niet meteen prijs, neem bijvoorbeeld een nummer als The Plain/Bitter Dancer. Dat begint heel rustig, wordt dan een ballade zoals bijvoorbeeld Simon and Garfunkel zouden kunnen hebben gemaakt, maar uiteindelijk eindigt het op een manier die maar moeilijk te beschrijven is.
Zelfs liedjes die eenvoudig lijken zoals Blue Spotted Tail of Someone You're admire blijken toch meer diepgang te hebben dan je zou denken na een keer luisteren. Uiteindelijk is dit het voorbeeld van een album waarvan alle individuele onderdelen bijelkaar zo goed zijn dat er een meesterwerk resteert.
Het album opent met Montezuma en is eigenlijk in een notendop al een samenvatting van de kwaliteit van dit album. Hoewel er ook opwekkende momenten op het album staan is het vooral een donker album geworden.
Fleet Foxes worden vaak vergeleken met Crosby Still Nash Young of The Beach Boys , maar dan doe je de band toch ook echt te kort.
Het is een unieke combinatie geworden van Folk, Country , Mountain Music, Blues en Celtic. Ik vind het absoluut geen Americana, maar toch is het op en top Amerikaans geworden, Fleet Foxes heeft de eigen stijl van het eerste album op dit tweede album vastgehouden uitgediept en verder geperfectioneerd. Het resultaat : een tweede album dat het eerste weet te overtreffen en een band die in het lijstje van grote namen nu ook een plaats verdiend met haar volstrekt eigen geluid.
http://soundcloud.com/subpop/fleet-foxes-helplessness-blues
Geen opmerkingen:
Een reactie posten