Met Kayo laat Blaudzun zien dat hij niet vies is van een flinke dosis energie en een refrein dat zo in een Son Mieux-setlist had gekund. Dit nummer schreeuwt om meegezongen te worden, of je nu in een concertzaal staat of in je woonkamer probeert te doen alsof je ritmegevoel hebt.
De opbouw is typisch Blaudzun: dramatisch, gelaagd en met genoeg bombast om je aandacht vast te houden. Maar zodra het refrein binnenkomt, verandert het in een uitbundige meezinger die je bijna dwingt om je armen in de lucht te gooien. Het voelt alsof Blaudzun een Son Mieux-plaat heeft opgezet en dacht: Dat kan ik ook. Spoiler: dat kan hij inderdaad.
De productie is strak en vol energie, met genoeg details om het interessant te houden. Toch mist het nummer net dat beetje eigenzinnigheid dat Blaudzun normaal zo uniek maakt. Het is catchy, zeker, maar misschien ook een beetje… veilig.
Score: 8/10 (Want wie kan een goed refrein weerstaan, zelfs als het een tikje voorspelbaar is?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten