dinsdag 24 maart 2015
ALBUM RECENSIE: SPROKKELHOUT - WE DEALT THE CARDS BUT FORGOT HOW THIS GAME STARTS
Uit Groningen komt veel leuke indie muziek , een van de ontdekkingen dit jaar is de jonge band Sprokkelhout.
Een eigenzinnige band die vooral alles zelf wil doen en waar we al eerder aandacht voor hadden. Nu het debuutalbum uit is, met in ieder geval al de mooiste titel van dit jaar: We Dealt The Cards But Forgot How This Game Starts, moeten wij daar natuurlijk wel een recensie over schrijven.
De verwachtingen bij ons zijn hoog gespannen dankzij oa een nummer als " The Spectator".
Duidelijk wordt in ieder geval wel dat het opnemen in studentenkamers met slechts twee microfoons tot een volstrekt uniek maar wel warm geluid leidt.
Dat zou in een echte studio totaal anders hebben geklonken. De eerste singles gaven al aan dat de band zich vooral spiegelt aan new wave muziek uit begin jaren 80, dat is heel eigenzinnig, want in ons land was daar al bar weinig aandacht voor. Maar in het buitenland des te meer.
Het album opent met " The Spectator " ijzersterk, na dit nummer komt " The Joker" ook hier is er weer sprake van een lekkere combinatie van gitaren, drum en synths. " Daphne" begint totaal anders. Het mag ook want het is in tegenstelling tot de eerste twee nummers veel langer met vijf minuten, het nummer is ook veel donkerder en ruiger.
Voor het vierde nummer " In Pursuit" blijft het stevige geluid overeind samen met in mijn ogen een wat donkere joy division achtige nummer.
"Checkers On A Chessboard" begint weer met gitaar maar is duidelijk lichter dan de vorige twee nummer, een veel speelser karakter is ook wel lekker , het intro duurt ook lang. " Dot" is een tussenschakel van ruim 30 seconden naar het " Common Moments"weer totaal een ander nummer.
Het album sluit af met de nummer " Left The Trees That We've Placed" en " We Lost Track".
En daarmee laat de band een mooi gitaar geluid horen.
Per saldo hebben we te maken met een heel aardig debuut van een indie band die wat mij betreft het sterkste op het album in het begin heeft.
De band is op zijn best in een dEUS achtig geluid zoals in " The Spectator". Het aangename new wave geluid is een voltreffer. Als de band dat niveau op een heel album weet vol te houden is de band het Nederlandse antwoord op Foals.
Mijn hoog gespannen verwachtingen zijn helemaal uitgekomen, er gaat niks boven Groningen en Sprokkelhout!
Score : 4 /5
Beste nummers : The Spectator, The Joker, Daphne, Checkers On A Chessboard.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten