We schreven al eerder over de single van Pavarana " Wall Of Loneliness" vandaag is het tijd voor een recensie van de debuut EP.
Pavarana bestaat uit Rick ( lead zang en gitaar en lid van de band vanaf het eerste uur, tevens schrijft hij alle muziek en sommige teksten voor twee nummer heeft de band gebruik gemaakt van Stan Kertsjens ) . Bas is eveneens lid van het eerste uur en drummer. Max speelt bas en is sinds 2012 lid van de band en tenslotte Sven die sinds 2013 de toetsen speelt.
De band zegt inspiratie te halen uit de muziek van The Doors, Radiohead, Pink Floyd, Artic Monkeys en Depeche Mode. Toch geen kleine jongens om je qua muziek mee te vergelijken.
We werden al eerder verrast door " Wall Of Loneliness" een bijzonder energiek nummer dat duidelijk een knipoog is naar Radiohead door het gebruik van electronica. Dat geldt eveneens voor het stevige tweede nummer " Grow Old" dat eveneens duidelijk laat horen dat Radiohead een belangrijke inspiratiebron voor de band is.
Dan kantelt de EP: niet alleen omdat de nummer veel langer worden ( meer dan 5 en 6 minuten) , maar ook omdat in een nummer als " Darkness Strikes" meer een geluid van The Doors is te horen. Het nummer begint langzaam om dan een echt doors orgeltje te krijgen en uiteraard ook kenmerkende wisselingen in ritme en stijl komen in het nummer aan bod.
Ook " We Will Always Bow" , de afsluiter van de EP laat dat zelfde Doors geluid horen.
Dit titelloze debuut van Pavarana laat twee totaal verschillende gezichten van de band zien. Je merkt dat de band nog op zoek is naar een eigen sound. Zelf moet ik zeggen dat ik de eerste twee nummers beter vind dat de laatste twee nummers, wat mij betreft gaan ze meer die electronica kant op. Maar een ding is zeker Limburg heeft er nog iets bij om trots op zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten