House of Harm - Carousel (Official Music Video)

Carousel klinkt alsof Joy Division een synth heeft gestolen van The Cure en sindsdien vastzit in een eindeloze rondgang door een mistige nachtclub. Alles echoot. De drum klinkt alsof iemand op afstand bonkt om binnengelaten te worden. De zang? Kil, vermoeid, mooi. Alsof Ian Curtis nog even doorzingt vanuit de vrieskast.

Dit is geen liedje, dit is een stemming. Een gevoel. Een donkere kamer waar alleen mensen met goede smaak en een lichte depressie naar binnen mogen.

Cijfer: 8,2
Hitpotentie: 5,3
(Geen hit, wel een zwartleren soundtrack voor je innerlijke doolhof. Joy Division zou zachtjes knikken.)

Chef'Special - Love Of My Life

Chef’Special doet weer wat ze altijd doen: een liedje maken dat je net niet irritant vindt, maar ook net niet geweldig. Love Of My Life is bedoeld als een groot gebaar — zonsondergang, festival, armen in de lucht — maar voelt uiteindelijk als een Instagram-caption in muzikale vorm.

De liefde is groot, de tekst is veilig en de muziek klinkt alsof ze vijf Spotify-playlists tegelijk probeerden te pleasen. Het refrein doet z’n best, maar je hoort de productie harder werken dan je hart.

Cijfer: 6,6
Hitpotentie: 8,0
(Ideaal voor bruiloften met gepersonaliseerde lichtletters. Lief, glad en perfect voor de Sky Radio zomerlijst.)

Lewis Capaldi - Survive (Official Video)

Lewis Capaldi heeft weer liefdesverdriet. Of misschien gewoon last van chronisch zelfmedelijden. Survive klinkt alsof hij op een klif staat te schreeuwen naar een ex die al lang een nieuwe heeft — en zelfs die klif denkt inmiddels: "ja, we weten het nu wel."

Piano. Strijkers. Stem die breekt. En daar is het refrein. Alles klopt, behalve de noodzaak. Het voelt meer als overleven van de sleur dan van de liefde.

Cijfer: 5,8
Hitpotentie: 7,6
(Een ballad voor mensen die graag huilen in de file. Technisch goed, maar emotioneel een tweedehands tissue. Gaap.)

Oscar and the Wolf - Obsessed (Live - Antwerp Sportpaleis)

Max Colombie kreunt zich live door een zee van zweet, glitter en broeierige synths. Obsessed klinkt als een slow motion make-outscene tussen je zomerhitte en je emotionele schade. In het Sportpaleis wordt het geen concert meer, maar een zwoele zweetdroom met stroboscoop en eyeliner.

Het is lekker klef, zoals het hoort. Muziek voor mensen die nog net níét huilen tijdens het dansen. Hij zingt alsof hij op je huid ligt en je tegelijk negeert. En ja, bij dit weer past dat perfect: zwoel, plakkerig en net iets te intiem voor overdag.

Cijfer: 8,0
Hitpotentie (live): 7,5
(Een zwoele sauna op muziek. Broeierig als een Insta-story die je niet had moeten openen, maar wél opnieuw bekijkt.)

Sir Boyfriend - I Lost It All (Official Music Video)

Je hoort het meteen: in de verte dreunt die Succession-piano mee, alsof dit nummer per ongeluk op een open plek tussen Logan Roy en een familieruzie is ontstaan. Maar Sir Boyfriend doet er iets anders mee: geen corporate machtsstrijd, maar een persoonlijke instorting in slow motion. Een breakup-song verpakt in een minimalistische tragedie van tweeënhalve minuut.

De zang is fragiel, de begeleiding spaarzaam, en de sfeer? Een soort roes van zelfmedelijden, maar dan stijlvol. Je gelooft hem. Niet omdat hij schreeuwt, maar juist omdat hij het bijna fluistert. Alles kwijt, alles stil.

Cijfer: 8,1
Hitpotentie: 6,2
(Succession-vibe, zonder de miljonairs. Alleen maar gevoel. En dat is eigenlijk beter.)

Only The Poets - Emotionally Hungover

De titel Emotionally Hungover klinkt als iets wat je roept na drie wijn en een slecht gesprek op zondagavond. Niet poëtisch, eerder puberaal diepzinnig. Gelukkig maakt de muziek iets goed: een soort The 1975-lite, met minder rookmachines en meer gel in het haar.

Het is catchy, het glanst, maar het doet nergens echt pijn. Emotioneel oververmoeid? Misschien. Maar dan wel op een manier waarop je nog gewoon kunt meetikken met je voet. Mooie poging tot diepgang, maar je blijft uiteindelijk achter met het gevoel dat er een Instagramfilter over de melancholie is gelegd.

Cijfer: 6,7
Hitpotentie: 7,4
(Een kater met make-up. Je voelt iets, maar je weet niet of het van jezelf is.)

beck- Be Here Now

Dit is Beck op z’n zondags: geen gekkigheid, geen ironie, gewoon melancholie met een spijkerhemd aan. Be Here Nowklinkt alsof je wakker wordt in een huis waar het ruikt naar koffie, verloren liefdes en oud hout. Het ademt de sfeer van Morning Phase, dat album waarop Beck even stopte met rappen, samplen en gek doen — en gewoon mooi ging zijn.

De akoestische gitaar wiegt je zachtjes richting acceptatie, zijn stem klinkt alsof hij net uit bed komt en zich afvraagt waarom dat eigenlijk zo erg is.

Cijfer: 8,3
Hitpotentie: 5,1
(Echt zondagsgevoel. Perfect voor tussen je tweede kop koffie en de eerste melancholische wandeling.)

Seafret & KT Tunstall - Five More Seconds (Official Music Video)

dit is zo’n nummer dat je niet hoort, maar voelt als een zachte duw tegen een deur die je niet meer dicht wilde doen. Seafret doet weer waar ze goed in zijn: breekbaar zijn met flair. KT Tunstall voegt daar precies genoeg rasp aan toe om het van zoet naar doorleefd te tillen.

Five More Seconds is geen wereldschokkende samenwerking, maar wel een die werkt. Het is de soundtrack van afscheid met tegenzin. Je hoort ze bijna smeken: nog heel even, dan mag je gaan. Maar je wil eigenlijk blijven.

Cijfer: 7,8
Hitpotentie: 6,4
(Geen hit, wel een warme traan op je zondagavondplaylist. En dat is ook wat waard.)

Alison Goldfrapp - Find Xanadu (Röyksopp Remix)

Alsof een discobal langzaam in de ruimte ronddraait terwijl Alison Goldfrapp fluistert dat alles goed komt — maar alleen als je blijft dansen. Find Xanadu was al een art-popfantasie op hakken, maar dankzij Röyksopp klinkt het nu als een nachtelijke trip door een neon-onderwereld waar niemand ooit écht slaapt.

Het is elegant, elektronisch en net zo mysterieus als de titel doet vermoeden. Je vindt geen Xanadu, maar je komt wel in de buurt van iets wat heel erg glitter en existentiële leegte tegelijk is.

Cijfer: 8,4
Hitpotentie: 6,6

(Geen knaller, wel een synthsprookje voor volwassenen met smaak en een goedgekeurde melancholiedans.)

Night Tapes - Helix (Official Video)

Helix is shoegaze zonder haast, droompop zonder schaamte, en elektronica zonder de drang om indruk te maken. Night Tapes maakt muziek alsof het 3 uur ’s nachts is en de wereld even zacht is geworden. De zang zweeft ergens tussen stem en damp, de synths knikken vriendelijk en de drums klinken alsof ze een dekentje over je heen leggen.

Heerlijk, inderdaad. Niet omdat het zo bijzonder is, maar omdat het nergens pijn doet. Een nummer dat je niet vastpakt, maar stilletjes naast je komt liggen.

Cijfer: 8,0
Hitpotentie: 5,7
(Niet bedoeld voor hitlijsten, maar voor mensen die op zondag hun emoties filteren door sheer curtain gordijnen.)

The Boxer Rebellion & Tinlicker - Diamonds (Further Than I Ever Was) (Of...

Alsof The Boxer Rebellion besloot hun melancholie op te lossen in een warm bad van elektronische synths, en Tinlicker zei: "hou mijn spa-water even vast." Diamonds is een weemoedige dromer met een dancehart – zwevend tussen post-rock en een afterparty waar niemand meer praat.

De emotie is oprecht, de opbouw geduldig, en ergens in het refrein voel je het: dit gaat nergens écht heen, maar dat is precies waarom het raakt. Een lied als een herinnering waar je nooit aan toe was, verpakt in een remix die je zachtjes optilt.

Cijfer: 8,2
Hitpotentie: 7,1
(Te mooi voor de club, te glad voor het alternatieve hoekje – precies goed voor mensen die dansen met hun ogen dicht.)

The Irrepressibles - What I Am! Queer (Official Video)

What I Am! is geen lied, het is een aankondiging – met glitters, tranen en een vuist in de lucht. The Irrepressibles doen hier wat ze altijd doen: emoties niet brengen, maar over je heen laten golven met violen, theatrale zang en zinnen die klinken alsof ze op marmer gegraveerd zijn.

Het is queer, het is groots, het is zo intens dat je je afvraagt of je eigenlijk wel klaar bent voor zoveel zelfacceptatie in één couplet. Denk Antony and the Johnsons, maar dan met een regenboogvlag en een theatraal mes tussen de tanden.

Cijfer: 8,7
Hitpotentie: 5,9
(Geen hit. Wel een monument voor iedereen die ooit stil moest zijn. Nu niet meer.)

Barbra Streisand- One Heart, One Voice (with Mariah Carey & Ariana Grande) (Official Audio)

Misschien vloeken in de kerk, maar dit is geen nummer – dit is een muzikale optocht met te veel glitters, te veel longinhoud en te veel ego in één studio gepropt. One Heart, One Voice klinkt als de soundtrack van een Disneyfilm die nooit is afgemaakt, maar waarvan de aftiteling per ongeluk is uitgezonden op CNN tijdens een verkiezingsnacht.

Streisand zingt alsof ze God iets probeert uit te leggen, Mariah komt daarna met 87 noten per seconde en Ariana probeert nog ergens tussen te zweven – als een vocale rookmachine. Het is technisch briljant en emotioneel vermoeiend. Alsof drie diva's tegelijk een trap af willen, in slow motion, met windmachines.

Cijfer: 5,9
Hitpotentie: 7,5
(Te veel stem, te weinig lied. Dramatisch in de verkeerde zin van het woord. Maar ja, het verkoopt vast kaarsen en stemrondes bij The Voice.)

The Lumineers - A Song For You (Official Lyric Video)

Het klinkt alsof The Lumineers per ongeluk in een kerk zijn beland en dachten: laten we hier dan maar iets oprechts zingen. A Song For You is een ballad in slow motion, met piano’s die huilen en een stem die op je schouder komt zitten zonder te vragen of het mag.

Alles is netjes. Alles is goed bedoeld. Alles is zeer Lumineers. Maar ergens halverwege denk je: dit zou ook een afscheidsnummer kunnen zijn van een stel dat elkaar net iets te beleefd heeft verlaten.

Mooie intentie, tikkeltje vlak. Je voelt het, maar je mist net die scheur in het behang.

Cijfer: 7,2
Hitpotentie: 6,5
(Perfect voor een bruiloft waar iedereen elkaar al jaren uitzwaait.)

RECORD OF THE WEEK :Alex Warren & ROSÉ - On My Mind (Official Music Video)

Alex Warren en ROSÉ klinken alsof ze samen verse liefdesbrieven hebben geschreven voor een TikTok‑clip waar iedereen in slow motion een natte traan veegt. Warren zingt met zoveel overgave dat je denkt dat hij zijn algoritme heeft geprogrammeerd op ‘oprechtheid’. ROSÉ prensteert haar stem met kalme intensiteit, zoals ze dat vaak in BLACKPINK deed – maar hier is het minder pomp, meer hart.

Het klinkt opgepoetst en professioneel: post‑Lumineers meets post‑K‑pop. Uit The Bias List: “Rosé’s charm gets buried in this material… ultimately too rote” thebiaslist.com. En dat is deels waar: het voelt soms alsof commercie het rauwe randje heeft weggeslepen.

Kortom: een keurige, commerciële zet. Geen emotioneel statement, wel een slimme hitpoging. Willen we het rauwe gevoel van Ordinary? Nee. Zetten we het op repeat? Waarschijnlijk.

INDIE TOP 20 WEEK 26

1. ELBOW – Timber
Een vallende boom met gevoel. Guy Garvey zingt alsof hij weet dat het instort, maar nog even wacht tot het publiek zit.
Cijfer: 8,5 – Hitpotentie: 6,3

2. PEARL JAM – Future Days
Eddie Vedder leest een liefdesbrief voor vanaf een veranda met uitzicht op het verleden. Mooi, maar wel met een beetje stof erop.
Cijfer: 8,3 – Hitpotentie: 4,2

3. MATT BERNINGER – Inland Ocean
Een oceaan van melancholie, verstopt in een glas rode wijn. Bernigner op zijn best: somber met stijl.
Cijfer: 8,8 – Hitpotentie: 6,1

4. YUNGBLUD – Zombie
Hij doet weer alles tegelijk: boos, vrolijk, kapot en catchy. Als Halloween op TikTok.
Cijfer: 6,8 – Hitpotentie: 7,9

5. FONTAINES D.C. – Before You I Just Forget
Poëtisch dronkemansgelul uit Dublin, op de best mogelijke manier. Rauw, rommelig, echt.
Cijfer: 7,9 – Hitpotentie: 5,8

6. INDOCHINE – L’Amour Fou
Frans drama in overdrive. Denk Gainsbourg meets jaren 80-gothic zonder te lachen.
Cijfer: 8,1 – Hitpotentie: 5,4

7. PULP – Got To Have Love
Jarvis Cocker heeft nog wat liefde over. Hij klinkt alsof hij het ironisch meent – en dat werkt.
Cijfer: 7,6 – Hitpotentie: 6,0

8. THE HAUNTED YOUTH – Emo Song
Tieners huilen, twintigers mijmeren, dertigers zeggen niks maar voelen alles. Treffende titel.
Cijfer: 7,5 – Hitpotentie: 6,6

9. TOM SMITH – Lights Of New York
Zwart-romantisch solodebuut. Alsof hij Leonard Cohen een kamer heeft gegeven met uitzicht op Brooklyn.
Cijfer: 8,0 – Hitpotentie: 6,4

10. NICK CAVE & THE BAD SEEDS – Cinnamon Horses
Buitencategorie. Pijnlijk, prachtig, en dan nog een keer terug. Nick Cave schrijft hier geen lied, hij schrijft een liturgie.
Cijfer: 9,3 – Hitpotentie: 5,1

11. THOM YORKE – Dialing In
Alsof iemand een signaal opvangt van een buitenaards wezen met liefdesverdriet. Geen refrein, wel kippenvel.
Cijfer: 9,4 – Hitpotentie: 3,7

12. BIG THIEF – Incomprehensible
Titel zegt alles. Je snapt er niks van, maar je voelt alles. Alsof je in slow motion verdwaalt in jezelf.
Cijfer: 8,2 – Hitpotentie: 4,9

13. BIFFY CLYRO – A Little Love
Ruige knuffel met een Schots accent. Liefde, maar met een stoppelbaard en natgeregende jas.
Cijfer: 7,4 – Hitpotentie: 6,8

14. SUEDE – Trance State
Brett Anderson die klinkt alsof hij vergeten is wakker te worden. Hypnotiserend en net niet irritant.
Cijfer: 6,9 – Hitpotentie: 4,2

15. BON IVER – From
Glitchfolk voor mensen die fluisterend huilen op houten vloeren. Zo mooi dat je vergeet dat het verdrietig is.
Cijfer: 8,9 – Hitpotentie: 4,4

16. YUNGBLUD – Ghosts
TikTok-emo met haunted house-vibes. Minder hysterisch dan normaal – en dat helpt.
Cijfer: 6,5 – Hitpotentie: 8,2

17. MUSE – Unravelling
Muse zonder stadionbombast. Verrassend ingetogen. Alsof ze nu ook weten wat nuance is.
Cijfer: 7,9 – Hitpotentie: 6,5

18. NATION OF LANGUAGE – I’m Not Ready For The Change
New wave uit het hoofd, niet uit de heupen. Koud maar oprecht.
Cijfer: 7,2 – Hitpotentie: 5,5

19. YUNGBLUD – Hello Heaven Hello
Het klinkt als een afscheidsbrief met neonletters. Licht hysterisch, maar oprecht.
Cijfer: 6,4 – Hitpotentie: 8,4

20. CELESTE – On With The Show
Bond meets jazz meets pijn. Celeste zingt met fluweel en rook. Je voelt dat het ergens over gaat.

Cijfer: 8,6 – Hitpotentie: 6,7

1.7  ELBOW - Timber

2.1 PEARL JAM - Future Days

3.2 MATT BERNINGER-Inland Ocean 

4.6 YUNGBLUD - Zombie 

5.3 FONTAINES DC- Before You I Just Forget

6.4 INDOCHINE - L'Amour Fou

7.5 PULP - Got To Have Love

8.10 THE HAUNTED YOUTH - Emo Song 

9.-- TOM SMITH - Lights Of New York 

10.-- NICK CAVE & THE BAD SEEDS- Cinnamon Horses

11.-- THOM YORK-Dialing In

12.14 BIG THIEF - Incomprehensible

13.15 BIFFY CLYRO - A Little Love 

 14.16 SUEDE - Trance State 

15.-- BON IVER- From

16.18 YUNGBLUD - Ghosts

17.19 MUSE -Unravelling 

18.20 NATION OF LANGUAGE - I'm Not Ready For The Change

19.9 YUNGBLUD -Hello Heaven Hello

 20.-- CELESTE-On With The Show

Thomas Anders... sings Modern Talking - MIDNIGHT LOVER (Official Video)

Alsof Andy Bell is wakker geworden in Dieter Bohlens glittergarderobe. Midnight Lover is kitsch met een volle borstkas en een synthlaag waar zelfs de jaren ’80 van zouden blozen. Thomas Anders zingt nog steeds alsof hij net uit een wolk hairspray is gelopen, en het refrein? Ja hoor, daar is-ie weer: Modern Talking in volle glorie. Retroschmaltz die weigert met pensioen te gaan.

Er zit iets aandoenlijks in deze poging tot heropstanding. Alsof een discobal tegen beter weten in nog één keer draait, voor dat laatste lege shot Bacardi Breezer.

Cijfer: 6,8
Hitpotentie: 7,0
(Te retro om vernieuwend te zijn, te herkenbaar om te negeren. Je schaamt je een beetje… maar je zingt het wel mee.)

Great Lake Swimmers - Wrong, Wrong, Wrong (Official Visualizer)

Al bij de titel weet je: dit gaat niet goed eindigen. En dat doet het ook niet. Wrong, Wrong, Wrong is een breekbare fluisterzang op een bedje van akoestische melancholie. Muziek voor mensen die al weten dat het fout zit, maar toch blijven kijken. Of luisteren. Of liefhebben.

Great Lake Swimmers doet waar ze goed in zijn: verdriet mooi verpakken en het vervolgens aan je geven met een knikje alsof ze er zelf ook niet uitkomen. Geen opsmuk, geen climax – gewoon een subtiele zucht in muzikale vorm.

Cijfer: 8,1
Hitpotentie: 4,8
(Wrong voor de radio. Juist voor je hoofd als het even niet stil wil worden.)

Bon Iver - From (Official Video)

From is weer typisch Bon Iver: alsof iemand een akoestische gitaar heeft laten vallen in een laptop vol emotionele schade. Het klinkt als een droom die langzaam uit elkaar valt terwijl je wakker wordt met tranen die je niet begrijpt. Justin Vernon zingt alsof hij zich verontschuldigt dat hij überhaupt nog bestaat.

Ergens halverwege denk je: ik snap het niet. En dan denk je: dat hoeft ook niet. Dit is geen lied, dit is een gemoedstoestand in fluisterstand. Glitchy, breekbaar, en precies ongrijpbaar genoeg om te blijven hangen.

Cijfer: 8,9
Hitpotentie: 4,4
(Geen hit. Wel een herinnering aan iets wat je nooit hebt meegemaakt. En dat is knap.)

Celeste - On With The Show (Official Video)

alsof Amy Winehouse is gereïncarneerd in een Londense jazzclub met een contract bij de filmacademie. On With The Showademt Bond – denk sigarettenrook, gouden revolvers en lippenstift op een whiskyglas. Celeste zingt alsof ze net iemands hart heeft gestolen én teruggegeven, zonder een woord te zeggen.

Het is drama met klasse. Geen schreeuw, maar een fluistering die je beter hoort dan elke explosie. En ergens tussen de blazers en de snaren hoor je het: dit is filmmuziek voor een film die nog gemaakt moet worden.

Cijfer: 8,6
Hitpotentie: 6,7
(Te chic voor TikTok, te filmisch voor de radio. Maar wel precies op z’n plek, op de aftiteling van een leven.)

Sinead O'Connor - Nothing Compares To You (DJ Paul Harwood Remix)

Sommige dingen laat je gewoon met rust. Een liturgie. Een monument. Een stem die rauw verdriet fluistert alsof het gisteren nog pijn deed. En dan komt DJ Paul Harwood binnen, met z’n USB-stick en zijn heilige onbenul, om daar een beatje onder te plakken alsof Sinéad in een afterparty stond te wachten op de drop.

Treffende titel? Zeker. Want nothing compares inderdaad – al helemaal niet deze volstrekt zinloze remix. De emotie wordt weggemixt, de pijn gedempt, en wat overblijft is heiligschennis met een BPM-counter.

Cijfer: 3,2
Hitpotentie: 6,9

(Geen remix, maar een muzikale ramkraak op iets wat ooit heilig was. Bagger met echo.)

cut copy - When This Is Over - (Official Audio)

Treffende titel. Want na drie minuten weet je zeker: als dit voorbij is, ben je er nog niet helemaal. When This Is Over is synthpop met een zweem van melancholie, alsof iemand in een discotheek uit 1987 is achtergelaten met alleen een drumcomputer en z’n herinneringen.

Het klinkt luchtig, maar ondertussen schuurt er iets onder de glitterlaag. Alsof dansen alleen nog kan met tegenzin. Cut Copy doet wat ze al twintig jaar doen: retro maken die ineens weer relevant voelt. En ja, het werkt. Op die manier dat je een glimlach voelt zonder te weten waarom.

Cijfer: 7,9
Hitpotentie: 6,5
(Een soundtrack voor het moment waarop je denkt: “En nu dan?”)

Thom Yorke - Dialing In

Dialing In is geen liedje. Het is een transmissie vanuit het parallelle universum waar emoties digitaal worden verzonden. Thom Yorke fluistert je de leegte in, met glitchy beats die klinken als kapotte sterrenstof en een stem die zich nauwelijks aan de zwaartekracht houdt. Buitenwerelds mooi. Zo mooi dat je spontaan je wifi uitzet om naar jezelf te luisteren.

Dit is muziek voor mensen die liever verdampen dan dansen. Je moet erbij blijven, anders verdwijn je. En dat is precies de bedoeling.

Cijfer: 9,4
Hitpotentie: 3,7
(Niet voor de charts, wel voor wie 's nachts naar het plafond staart en zich afvraagt of stilte ook kan zingen.)

RETRO : Richard Ashcroft - A Song For The Lovers

Een nummer uit de tijd dat rokerige hotelkamers nog romantisch waren en telefoons aan draden zaten. A Song For The Lovers is Richard Ashcroft op z’n meest filmisch: groot gebaar, volle strijkers, en een stem die klinkt alsof hij net wakker is geworden uit een driejarige break-up.

De video? Een soort mini-roadmovie van iemand die verdwaald is in zijn eigen hoofd en per ongeluk een camera heeft meegenomen. Alles ademt retro: van de kleurcorrectie tot het verdriet.

Het nummer is over de top en precies goed. Alsof hij even dacht dat hij Marvin Gaye wás — en het werkte.

Cijfer: 8,5
Hitpotentie (toen): 7,6
(Nu: 4,3 – want Spotify-algoritmes kennen geen asbakromantiek meer.)
(Een liefdeslied voor wie weet dat liefde vooral wachten is. En roken in de regen.)

Nick Cave & The Bad Seeds - Cinnamon Horses (Lyric Video)

Nick Cave galoppeert weer dwars door je ziel met een titel die klinkt als een kinderboek, maar de inhoud heeft van een nachtelijk requiem. Cinnamon Horses is bloedmooi, in de categorie: hartzeer met een liturgisch randje. De piano weent, de stem snijdt, en de tekst laat je achter met een onbestemd verdriet dat je nog niet kende, maar nu wel hebt.

Een voorbode van het nieuwe album, en dat voel je. Dit is niet zomaar een lied. Dit is een rouwkaart verpakt als gedicht, bezorgd door een engel met moddersporen.

Cijfer: 9,3
Hitpotentie: 5,1
(Niks voor de radio. Alles voor je hart. En je knieën, als je door ze zakt.)

The Ting Tings - Dreaming (Official Lyric Video)

Dreaming klinkt alsof The Ting Tings per ongeluk in een potje Fleetwood Mac Light zijn gevallen. Een vleugje retro, een snufje mysterie, maar wel zonder het drama, de coke en de liefde die kapotgaat in een hotelkamer. Alles klinkt keurig ingekaderd met glimmende synths, alsof iemand een stekkerdoos heeft aangesloten op een Polaroid.

Het swingt zachtjes, het glijdt soepel, maar het beklijft niet. Een nummer voor in de wachtrij bij een pop-up museum over de jaren tachtig.

Cijfer: 6,5
Hitpotentie: 6,1

(Fleetwood Mac zonder scheiding, ruzie of Stevie Nicks. Dus: prima behang.)

The Technicolors - Gold Fang (Official Music Video)

Gold Fang klinkt als een nacht in een vieze leren jas: vettig, zelfverzekerd en net te cool voor de inhoud. The Technicolors doen alsof ze de Black Keys en Arctic Monkeys tegelijk zijn, maar dan met een zonnebril op in het donker. Het rifje is catchy, de groove is strak, maar het voelt ook een beetje alsof je in een Amerikaanse film zit die direct naar streaming ging.

Het swingt. Maar het bijt niet. En dat voor een nummer met een gouden hoektand in de titel.

Cijfer: 7,1
Hitpotentie: 6,9

(Lekker nummer hoor. Maar je blijft toch een beetje met een glimmende nep-tand in je hand zitten.)

Wet Leg - davina mccall (Official Video)

Wet Leg blijft een soort muzikaal rariteitenkabinet met droge humor, scheve blikken en riffs die klinken alsof ze expres vergeten zijn hoe een couplet werkt. Davina McCall is een ode, een aanval of een grap – waarschijnlijk alle drie. De tekst klinkt alsof hij is geschreven tijdens een pubquiz waar niemand had gewonnen.

Het is absurd, aanstekelijk en volkomen ongrijpbaar. Net als Davina zelf eigenlijk. Je snapt het niet helemaal, maar je zingt het wel mee. En dan voel je je schuldig. Of cool. Of allebei.

Cijfer: 8,0
Hitpotentie: 7,2

(Bizar genoeg dansbaar. Alsof je op een feestje staat van mensen die ironisch plezier hebben.)

Swedish House Mafia - Wait So Long (Visualizer)

De titel Wait So Long is eerlijk. Want dat hebben we gedaan. En uiteindelijk blijkt: we hadden beter nog even kunnen wachten. De beat klinkt alsof hij uit 2011 is gestolen, de opbouw is voorspelbaar, de drop voelt als een ballon die leegloopt in een kantoortuin.

Swedish House Mafia blijft proberen om urgent te klinken, maar je hoort vooral drie mannen die vroeger op Ibiza magie maakten en nu op automatische piloot een USB-stick inpluggen. Het mist spanning. Het mist honger. Het mist een reden om te blijven.

Cijfer: 5,5
Hitpotentie: 7,4
(De titel klopt. Alleen de beloning komt nooit. Een wachtkamer zonder dokter.)

Dean Johnson - "Before You Hit the Ground" (Official Music Video)

Het begint als een warme bries. En dan hoor je het: die Budapest-vibe van George Ezra, maar dan minder zonnehoed en meer schaduw. Dean Johnson zingt alsof hij onderweg is naar iets wat hij liever ontwijkt. Melancholisch, met net genoeg hoop om het geen zelfmedelijden te noemen.

Het nummer kabbelt, schuurt af en toe tegen sentiment aan, maar blijft charmant overeind. Alsof iemand je een verhaal vertelt dat je al kent, maar het nu eindelijk raakt.

Cijfer: 7,8
Hitpotentie: 6,6

(Hij gaat de hitlijsten niet op z'n grondvesten doen schudden, maar glijdt er soepel tussendoor.)

The Black Keys - Man On A Mission (Official Visualizer)

De titel belooft veel: Man On A Mission. Maar halverwege vraag je je af wat de missie eigenlijk was. En of hij niet ergens bij een tankstation is gestrand met een halflege gitaar en een refrein uit 2014. Het klinkt als een cover van zichzelf, ingespeeld op automatische piloot, ergens tussen een tour en een barbecue in.

De rauwheid is eraf, de urgentie zoek. Dit is bluesrock in de categorie: "je moet wat". Volgens mij is de missie mislukt. Maar goed, het swingt nog nét genoeg om je hoofd op mee te wiegen terwijl je wacht tot het voorbij is.

Cijfer: 5,9
Hitpotentie: 6,7
(Een nummer dat zijn paspoort is vergeten en nu vastzit op het vliegveld van de middelmaat.)

Fink – Looking Too Closely (live bei TV Noir)

Fink bewijst dat fluisteren soms harder aankomt dan schreeuwen. Looking Too Closely live is geen optreden, het is een ontmanteling. Elke snaar trilt na, elke ademhaling is raak, en je voelt het soort stilte dat zwaarder weegt dan geluid. Dit is geen concert, dit is een bekentenis.

Zijn stem glijdt onder je huid en blijft daar rondhangen. De camera kijkt, het publiek durft amper te ademen. Kippenvel, ja. En niet de goedkope soort die je krijgt van een modulatie.

Cijfer: 9,2
Hitpotentie: 3,8
(Te intiem voor de hitlijsten, maar perfect voor wie zichzelf durft te bekijken – too closely dus.)

Sivert Høyem - Summer Rain (Lyric video)

Sivert Høyem zingt zoals de zomer soms voelt: warm, zwaar en onvermijdelijk melancholisch. Summer Rain is geen zomerse bui, maar een langzaam neerdalende mist van herinneringen, gedragen door een stem die klinkt alsof Leonard Cohen een Noorse berg afdaalt met hartzeer.

Alles is traag, intens en verdomd mooi. Geen fratsen, geen refreinen die schreeuwen om een TikTok-filter. Gewoon een man met een stem waar je stil van wordt — en dan nog stiller.

Cijfer: 8,7
Hitpotentie: 4,1
(Geen hit, maar wel een reden om even naar buiten te staren en niks te zeggen.)

Cold War Kids - Any Day Now (Official Lyric Video)

Cold War Kids klinken inmiddels als de band die je belt als The National te duur is. Any Day Now is netjes, bedachtzaam en muzikaal gestreken op standje “radio op de achtergrond tijdens het koken”. Het refrein wil groot zijn, maar blijft steken in beleefde urgentie.

Je voelt dat ze ooit rauw waren. Dat er ooit bier over mengpanelen ging. Nu hoor je vooral de echo van wat was. Geen slecht nummer, maar ook niet eentje waarvoor je op pauze drukt tijdens een goed gesprek.

Cijfer: 6,7
Hitpotentie: 6,9
(Any day now gaan ze ons weer verrassen. Maar vandaag nog even niet.)

Sam Fender — Rein Me In (feat. Olivia Dean) [Official Video]

Sam Fender, de working class held met een gitaar en een schuldgevoel, kiest dit keer voor een duet dat net iets te keurig binnen de lijntjes kleurt. Olivia Dean zingt mooi, misschien wel té mooi, alsof ze in een reclame voor duurzame shampoo zit. Samen klinken ze als een veilige middenweg tussen Springsteen en de BBC Radio 2-playlist.

Rein Me In wil raken, maar doet dat met handschoenen aan. Je mist de rafelranden. Je mist de honger. En dat is jammer, want onder de oppervlakte borrelt iets wat beter had mogen gisten.

Cijfer: 7,0
Hitpotentie: 7,8

(Veilig, glanzend en net niet spannend. Maar wel radiovriendelijk genoeg voor drie weken airplay en een TikTok met regenbeelden.)

Efterklang ft. Mabe Fratti – Ese Día (Official Video)

Alsof Moon Safari per ongeluk op een begrafenis is beland. Ese Día is een etherische sluier van klanken waar je langzaam onder verdwijnt. De stem van Mabe Fratti is zo breekbaar dat zelfs porselein zich ongemakkelijk voelt. En Efterklang? Die begeleiden het geheel alsof ze bang zijn wakker te worden.

Het is geen liedje, het is een vertraagde ademhaling. Perfect voor in de trein naar nergens, met een boek dat je toch niet leest.

Cijfer: 9,0
Hitpotentie: 3,5

(Te dromerig voor de radio, te mooi om niet te horen.)

ALBUM RECENSIE :YUNGBLUD – Idols (★★★★): GROOTS

YUNGBLUD gooit weer alle deuren open – emoties, trauma’s, jeugdherinneringen, TikTok-gedrag en daddy issues – en schreeuwt ze stuk voor stuk de kamer in. Idols is groot, dramatisch en overvol. Het is een album alsof iemand een dagboek heeft opgelaten met helium.

Er zit oprechte pijn in, maar ook een soort geforceerde urgentie. Alles moet voelen, alles moet schuren, alles moet trillen– zelfs de stilte. Soms geniaal, soms vermoeiend. Maar eerlijk is het altijd. Je hoort een artiest die leeft alsof het een open zenuw is.

Het is niet subtiel. Maar ja, subtiliteit verkoopt geen stadionkaarten.

Cijfer: 8,0
Sterren: ★★★★
(Een plaat die harder ademt dan de luisteraar zelf. En dat mag.)

YUNGBLUD - Ghosts (Live From Hansa Studios)

Op de plek waar Bowie ooit zijn demonen bezong, zit nu een hyperactieve Brit met een akoestische gitaar en een gebroken stem. En verdomd: het werkt. De hysterie is ingeruild voor iets dat op kwetsbaarheid lijkt. Alsof YUNGBLUD eindelijk even stil mocht zijn van zichzelf.

Deze versie laat zien dat onder alle make-up en TikTok-gekte gewoon een jongen zit die iets kwijt wil. En dat dat best mooi klinkt als niemand op zijn drumstel slaat.

Cijfer: 7,5
Hitpotentie: 7,1
(Beter dan het origineel. Minder theater, meer mens.)

Patrick Watson & MARO - The Wandering (Official Music Video)

Een fluistering in een leeg huis. Zo breekbaar dat je bang bent dat zelfs je ademhaling het stukmaakt. The Wandering is geen liedje, het is een sluier van porselein die over je gemoed wordt gelegd door twee mensen die waarschijnlijk nooit schreeuwen, zelfs niet bij brand.

MARO zingt alsof ze zich excuseert voor haar bestaan. Patrick Watson klinkt als een man die al drie jaar in een sneeuwbol woont. Prachtig. Irritant mooi.

Cijfer: 9,1
Hitpotentie: 4,3
(Te fragiel voor radio, maar perfect om op te huilen in slow motion.)

HAIM - All over me (Official Video)

De zusjes Haim klinken alsof ze samen in een convertible zitten die langzaam door een woestijn rijdt – zonder duidelijke bestemming, maar mét perfecte eyeliner. All Over Me is warm, laidback en dreint zachtjes alsof Fleetwood Mac net een massage heeft gehad.

Er gebeurt weinig, maar het voelt alsof dat precies de bedoeling is. Een soort muzikale zonsondergang: mooi, loom en onvermijdelijk. Je hoort de wijn al inschenken op een veranda die je zelf niet hebt.

Cijfer: 7,6
Hitpotentie: 6,9
(Perfect voor wie melancholie wil, maar met een zonnebril op.)

RECORD OF THE WEEK :Tom Smith - Lights Of New York City

De eerste solostap van Tom Smith, de bariton van Editors, en meteen klinkt het alsof hij met een glas rode wijn op een balkon in Brooklyn staat te mijmeren over een leven dat nooit begonnen is. Lights Of New York City is een statige, melancholische nachtvlucht door een stad vol schaduwen en herinneringen die zich verstoppen in gele taxi's.

Het is donker, langzaam, en net niet pathetisch. Alsof je Leonard Cohen en een straaljagerpiloot in dezelfde man hebt gestopt. Geen Editors-bombast, maar wel dezelfde zwaartekracht. Deze single ruikt naar meer, en niet naar de goedkope soort.

Cijfer: 8,0
Hitpotentie: 6,4 (Te mooi voor de hitlijsten, te somber voor de radio. Perfect dus.)

INDIE TOP 20 WEEK 25

1. PEARL JAM – Future Days
Eddie Vedder fluistert je liefde toe met een gitaar op schoot. Alsof je opa ineens zingt dat hij je mist.
Cijfer: 8,3 – Hitpotentie: 4,2

2. MATT BERNINGER – Inland Ocean
Een oceaan vol verdriet, getrokken door een man die zelfs op vakantie nog somber is. Je wil hem knuffelen. Of verdrinken.
Cijfer: 8,8 – Hitpotentie: 6,1

3. FONTAINES D.C. – Before You I Just Forget
Zanger valt weer melancholisch uit een Londense pub. Poëtisch gebrabbel met veel gevoel.
Cijfer: 7,9 – Hitpotentie: 5,8

4. INDOCHINE – L’Amour Fou
Franse dramatiek op stand. Alsof Gainsbourg op z'n scooter is overreden door Depeche Mode.
Cijfer: 8,1 – Hitpotentie: 5,4

5. PULP – Got To Have Love
Jarvis Cocker heeft nog steeds honger naar liefde, of aandacht. Waarschijnlijk beide.
Cijfer: 7,6 – Hitpotentie: 6,0

6. YUNGBLUD – Zombie
Hij is niet te stoppen. Dit keer als maatschappijkritische Halloween-feestganger.
Cijfer: 6,8 – Hitpotentie: 7,9

7. ELBOW – Timber
De boom valt. Langzaam. In slow motion. Maar wát een vallende boom.
Cijfer: 8,5 – Hitpotentie: 6,3

8. SUEDE – Disintegrate
Zwartfluwelen post-glam met een dreigend randje. Klinkt als een regenjas die rookt.
Cijfer: 7,8 – Hitpotentie: 4,7

9. YUNGBLUD – Hello Heaven Hello
Alsof iemand een brief schreef aan de hemel en per ongeluk TikTok tagde.
Cijfer: 6,4 – Hitpotentie: 8,4

10. THE HAUNTED YOUTH – Emo Song
Titel is eerlijk. De rest ook. Tieners huilen, twintigers voelen zich oud.
Cijfer: 7,5 – Hitpotentie: 6,6

11. ELBOW – Sober
Sober, maar niet droog. Een kater van een lied. Met liefde opgediend.
Cijfer: 8,0 – Hitpotentie: 5,2

12. NATION OF LANGUAGE – Inept Apollo
Synthpop voor mensen met een filosofiestudie en een winterjas.
Cijfer: 7,3 – Hitpotentie: 5,0

13. THE HORRORS – LA Runaway
Deed ooit eng, nu meer weemoedig op sneakers. Denk Joy Division met zonnebrand.
Cijfer: 7,1 – Hitpotentie: 5,3

14. BIG THIEF – Incomprehensible
Titel is alvast een recensie. Maar mooi. Alsof je verdriet op gras ligt.
Cijfer: 8,2 – Hitpotentie: 4,9

15. BIFFY CLYRO – A Little Love
Klinkt als een Schotse knuffel met spierballen. Ruig maar gevoelig.
Cijfer: 7,4 – Hitpotentie: 6,8

16. SUEDE – Trance State
Alsof Brett Anderson door een stroboscooplamp is gevallen en daarna ging fluisteren.
Cijfer: 6,9 – Hitpotentie: 4,2

17. PULP – Spike Island
Een ode aan vroeger. Klinkt alsof Jarvis Cocker zichzelf probeert terug te vinden op Google Maps.
Cijfer: 7,7 – Hitpotentie: 5,7

18. YUNGBLUD – Ghosts
TikTok-emo met spookstemmen. Nog net geen exorcisme.
Cijfer: 6,5 – Hitpotentie: 8,2

19. MUSE – Unravelling
Muse gooit de synthesizers overboord en vist naar gevoel. En dat lukt nog ook.
Cijfer: 7,9 – Hitpotentie: 6,5

20. NATION OF LANGUAGE – I’m Not Ready For The Change
Synths, twijfel en existentiële angst: het nieuwe normaal in popmuziek.
Cijfer: 7,2 – Hitpotentie: 5,5

1.2 PEARL JAM - Future Days

2.1 MATT BERNINGER-Inland Ocean 

3.4 FONTAINES DC- Before You I Just Forget

4.6   INDOCHINE - L'Amour Fou

5.5 PULP - Got To Have Love

6.9 YUNGBLUD - Zombie 

7.14  ELBOW - Timber 

8.8 SUEDE -Disintegrate 

9.3 YUNGBLUD -Hello Heaven Hello

10.10 THE HAUNTED YOUTH - Emo Song 

11.7 ELBOW - Sober  

12.12 NATION OF LANGUAGE - Inept Apollo

13.11 THE HORRORS - LA Runaway

 14.16 BIG THIEF - Incomprehensible

15.20 BIFFY CLYRO - A Little Love 

16.18 SUEDE - Trance State 

17.17 PULP - Spike Island *

18.-- YUNGBLUD - Ghosts

19.-- MUSE -Unravelling 

 20.-- NATION OF LANGUAGE - I'm Not Ready For The Change