Night Swimming - In The Real World (Official Visualiser)

Cijfer: 8.0
Hitpotentie: 5.4 – Tenzij je Spotify-algoritme ook melancholisch is ingesteld.

In The Real World is dreampop op z’n meest Britse: loom, galmend en net niet onverschillig. Het klinkt als iemand die zich net iets te bewust is van hoe mooi het allemaal moet klinken — maar daar toch mee wegkomt. Alsof Slowdive, The Sundays en een regenbui tegelijk in je hoofd zijn gaan wonen.

En het is heerlijk. In een melancholische “ik wil blijven liggen en nergens aan denken”-soort van manier.

De Sound: zachtjes verdwijnen in nevel

Gitaren glijden, de drums durven amper iets te zeggen, en de stem zweeft over het geheel alsof ze zich verontschuldigt dat ze überhaupt meedoet. Het voelt als een trage rit door een mistige stad waar niemand haast heeft. Alles wordt vertraagd — behalve de schoonheid.

De Tekst: realiteit in flarden

De tekst gaat over “de echte wereld”, maar je hoort vooral hoe graag ze daar níet willen zijn. Vaag, suggestief, en precies vaag genoeg om jezelf er per ongeluk in te herkennen. Niet uitleggen, gewoon voelen.

Het Oordeel: ontwaken in slow motion

Als In The Real World een persoon was, is het iemand die je aankijkt in een volle trein, glimlacht alsof jullie allebei iets weten, en dan weer in het niets verdwijnt.

---

Cijfer: 8.0 – In The Real World is een prachtig dromerige ontsnapping voor wie even geen zin heeft in echte gesprekken. Of echte mensen. Of de echte wereld.

Hitpotentie: 5.4 – Misschien niet gemaakt voor de massa, maar wél voor gevoelige types met goede oordopjes en veel mist in hun hoofd.

Wet Leg - catch these fists (Official Video)

Cijfer: 8.2
Hitpotentie: 6.9 – Te snauwerig voor de radio, te cool om níet te draaien.

Catch These Fists is niet per se een liedje. Het is een waarschuwing. Een passief-agressieve spreuk die je op een T-shirt zou kunnen drukken. De gitaar is fel, de drums stampen alsof ze ergens kwaad over zijn en de zang? Die klinkt alsof ze elk moment kan besluiten dat ze geen zin meer heeft in jou — of in muziek.

De Sound: punkpop met een knipoog en een stomp

Het nummer hakt erin zonder te schreeuwen. Gitaren die snerpen maar luchtig blijven, en een ritme dat voelt als de mars van iemand die net z’n laatste fuck heeft ingeleverd. Het is stoer zonder zwaar te zijn. Zoals een gebalde vuist met nagellak erop.

De Tekst: passief-agressieve poëzie

“Catch these fists” wordt gezegd alsof het een grap is, maar je weet: ze meent het. Je hebt iets verkeerd gedaan. Of iemand anders. Of de wereld. Het is cryptisch, snedig, en ongetwijfeld geschreven met een opgetrokken wenkbrauw.

Het Oordeel: nonchalant woedend

Als Catch These Fists een persoon was, is het iemand die in een leren jas je drankje omver loopt, “oeps” zegt, en daarna je nummer krijgt. Tegen wil en dank.

---

Cijfer: 8.2 – Catch These Fists is brutale, slimme punkpop met precies genoeg attitude om serieus te nemen. Het is alsof iemand boos is op het leven, maar geen tijd heeft om het helemaal uit te leggen.

Hitpotentie: 6.9 – Te scherp voor de top 40, te cool voor de achtergrond. Maar mensen gaan dit voelen. Vooral als ze zelf net iets hebben gesloopt.

Adonis Wilde - Dandelion Child (Official Music Video)

Cijfer: 5.9
Hitpotentie: 7.1 – Zo glad als zijn huid en bijna net zo betekenisvol.

Adonis Wilde. Je zou bijna medelijden krijgen met iemand die met zo’n naam geboren wordt. Maar dat hoeft niet — want hij weet het zelf ook. Alles aan Dandelion Child schreeuwt: kijk naar mij. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. En dus krijgen we een liedje dat net zo fraai is als het voorspelbaar is: bloedmooi verpakt, maar inhoudelijk even breekbaar als een plastic madeliefje.

De Sound: pop met porseleinen perfectie

Akoestische gitaar, zachte galm, een beat die nergens schuurt. Alles klinkt alsof het in een studio is gemaakt waar niemand ooit durft te ademen. Geen risico, geen ruw randje — alleen ambiance met een filter.

De Tekst: alsof ChatGPT ‘gevoelig’ moest schrijven

Bloemen, dromen, verdwalen in jezelf... het is allemaal keurig, poëtisch en toch leeg. Je voelt dat hij wil dat je denkt dat hij diep is. Maar zodra je goed luistert, hoor je vooral woorden waar geen geur aan zit.

De Clip: Adonis op Adonis-stand

In slow motion rent hij door velden, kijkt hij intens in spiegels, valt er precies op het juiste moment een traan. Het is een catalogus van esthetisch verdriet. Te mooi om oprecht te voelen. Te perfect om echt te zijn.

---

Cijfer: 5.9 – Dandelion Child is schitterend verpakte leegte. Een nummer dat vooral hoopt dat je het mooi vindt — en dat je verder geen vragen stelt.

Hitpotentie: 7.1 – De algoritmes zullen het omarmen. Jij misschien ook. Maar vraag jezelf daarna even af waarom je niks onthouden hebt.

Palace - Forever Ever After (Visualiser)

Cijfer: 8.5
Hitpotentie: 4.6 – Te gevoelig voor de radio, te echt voor oppervlakkige playlists.

Palace heeft de kunst van het bijna instorten maar toch blijven zingen inmiddels geperfectioneerd. Forever Ever After is daar het zoveelste bewijs van. Alles kabbelt prachtig. Gitaarlijntjes die over elkaar heen vallen als vermoeide geliefden. Drums die hun best doen om niet op te vallen. En een stem die klinkt alsof hij eigenlijk liever niet stoort.

De Sound: warm verdriet in slow motion

Dit is muziek voor regen tegen het raam. Alles klinkt zacht, maar nooit slap. Palace weet hoe je schoonheid maakt van onzekerheid. De melodie is eenvoudig, maar raakt. Niet omdat het moet — gewoon omdat het zo voelt.

De Tekst: romantiek met rafelranden

“Forever ever after” klinkt als een sprookje, maar Palace zingt het alsof ze weten dat het niet bestaat. En juist daardoor geloof je het. Liefde niet als cliché, maar als iets wat pijn doet omdat je het wílt geloven. Zelfs als het misgaat.

Het Oordeel: zeldzaam mooi zonder te schreeuwen

Als Forever Ever After een persoon was, is het iemand die je aankijkt met een glimlach en dan zegt: “Het komt goed.” Je weet dat het niet waar is, maar je knikt toch.

---

Cijfer: 8.5 – Forever Ever After is melancholisch zonder te jammeren. Een lied dat zacht binnenkomt en blijft zitten. Palace bewijst opnieuw dat je niet hard hoeft te zingen om iemand stil te krijgen.

Hitpotentie: 4.6 – Geen knaller. Wel een blijver. Voor mensen die liever voelen dan scrollen.

The Hives - Enough Is Enough (Official Music Video)

Cijfer: 5.6
Hitpotentie: 5.5 – Kan aanslaan bij mensen die denken dat lawaai automatisch energie betekent.

Enough Is Enough is een soort muzikale driftbui. Alles moet sneller, harder, luider — en vooral zonder reden. Het klinkt als een band die per ongeluk Red Bull in hun mengpaneel heeft gegoten en toen dachten: ja, dit is het. Maar dat is het dus niet.

De Sound: punk zonder pauze, of richting

De gitaren scheuren, de drums galopperen, en de zanger schreeuwt alsof hij vergeten is waarom hij boos is, maar wel vindt dat het moet. De productie is strak, maar vermoeiend. Je voelt je na 30 seconden alsof je in een lift zit met een sirene en een stuiterbal.

De Tekst: weinig woorden, veel lawaai

“Enough is enough” wordt herhaald tot je denkt: ja, dat klopt dus. Genoeg is echt genoeg. Geen diepgang, geen venijn — gewoon schreeuwen om het schreeuwen. Muzikaal popcorn eten met vuurwerk in je oor.

Het Oordeel: overkill in snelle broek

Als Enough Is Enough een persoon was, is het iemand die op elk feestje om kwart over acht al op tafel staat en je daarna drie dagen appt met spraakberichten van 1 minuut over "energie".

---

Cijfer: 5.6 – Enough Is Enough is geen liedje, maar een op hol geslagen sirene. Het schreeuwt wel, maar zegt niks. En na anderhalve minuut ben je vooral moe.

Hitpotentie: 5.5 – Zal best in een of andere herrrie-playlist terechtkomen. Maar je luistert het één keer. Daarna kies je toch liever voor stilte.