Alsof je een vliegticket naar Londen koopt, maar op Eindhoven Airport blijft hangen. Deze band droomt duidelijk van Britpop-glorie, maar landt ergens tussen U2-echo’s en stadionambitie zonder stadion. De zanger klinkt alsof hij auditie doet als Bono’s jongere, iets onzekere neef.
De titel zegt het al: First Class To Nowhere. Klinkt als de NS op zondagochtend. Toch zit er vaart in, het nummer bouwt op, en het refrein leent zich uitstekend voor een montage van een middelmatig coming-of-age drama op Netflix.
Cijfer: 7
Hitpotentie: 6,5 – Als U2 ooit besluit een tribute te houden voor zichzelf, mogen deze jongens het voorprogramma doen.
Slotzin: Niet vernieuwend, wel charmant – een vlucht zonder bestemming, maar met een mooie view.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten