Sophie heeft haar glitterjurk nog maar net uit de kast gehaald of ze staat alweer op de discopiste met een nummer dat klinkt alsof Murder on the Dancefloor een tweelingzus heeft gekregen — eentje die net iets te vaak naar Studio 54 is geweest en denkt dat het nog steeds 1983 is.
“Dolce Vita” heet het, maar het proeft als lightversie van de originele 80’s hit van Ryan Paris. Die was tenminste nog oprecht fout. Sophie’s versie is zo netjes geproduceerd dat het gevaar volledig ontbreekt. Het klinkt als een glamoureuze bruiloft van iemand die net iets té veel houdt van prosecco met glitter.
En toch: die stem, dat gemak, die charme. Sophie weet precies wat ze doet, en ze doet het met een knipoog. Alleen jammer dat die knipoog hier vooral zegt: “Ik weet ook wel dat dit niet mijn beste werk is, maar ach, laat me.”
Cijfer: 6,7
Hitpotentie: 7,4 (zeker in gay clubs, wijnfestivals en retrofeestjes met confetti)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten