Cerrone en Christine wandelen samen een discobal binnen. De een is 70 en wil nog één keer knallen, de ander is een performance-kunstenaar die klinkt alsof hij net uit een droom van David Bowie is gewandeld. Het resultaat? Last One — een track die zweeft tussen funky afscheidsdans en existentialistische eurodisco.
De beat is vintage Cerrone: pulserend, sexy en net niet te glad. Christine zingt er prachtig overheen alsof de wereld net vergaan is maar de afterparty toch doorgaat. Het is vreemd, het is mooi, het is een beetje alsof Giorgio Moroder en Sufjan Stevens samen een nacht doorhaalden in Parijs.
Cijfer: 7,6
Hitpotentie: 6,9
(Last One klinkt als de laatste dans voor de lichten aangaan. Je weet niet precies wat je gevoeld hebt, maar je hebt het wel gevoeld.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten