Als je het over indie muziek uit Belgie hebt , kom je vrijwel meteen bij dEUS uit. Toch heb ik zelf ook een zwak voor eigenzinnige band uit Kortrijk: Goose.
Inmiddels is de band toe aan haar derde studioalbum. En wat meteen opvalt is dat de band er in is geslaagd om haar goede live geluid ook naar de plaat om te zetten.
Dit is niet in de laatste plaats de verdienste van producer Paul Stacey die je wellicht nog kent van werk van Oasis of Noel Gallagher.
Daarbij onthult de hoes ook al het karakter van dit derde album, het is een donker en zwaarder album geworden dan het wat lichtvoetiger tweede, commercieel succesvolle album Synrise.
Maar zoals dat vaker gaat bij commercieel succesvolle albums, waren de recensies wat minder positief.
Op dit derde album gaat de band weer terug naar de oorsprong, dus veel meer gitaar en minder synthesizer. En vooral een link naar de donkere eighties sound.
De opening is al meteen stevig: " Control" maakt duidelijk met een opzwepende gitaar en beat dat er geen tijd is om stil te zitten.
De band gaat in het zelfde hoge tempo door in het tweede nummer " Real" . Ook in dit nummer weet de band een uitstekende mix te vinden tussen de gitaar, de synths en het ritme.
" United" het derde nummer op het album laat de synths weer in de hoofd, maar ook nu is er sprake van een meeslepend en opzwepende beat.
Als ik een nummer als " Lucifer" hoor, waarbij het tempo eveneens hoog blijft kan ik de invloed van een Front 242 of een Killing Joke horen. Dit nummer is een van de betere electro punk nummers.
Daarna neemt de band wat gas terug. In een nummer als "Your Ways" kun je weer wat op adem komen, het tempo is een stuk lager en vooral de drums in combinatie met de synths dragen dit nummer.
Maar na deze vijf nummers, komt er toch een nummer dat ik een stuk minder vindt " Modern Times" heeft het ritme van een wals en past niet echt bij de vorige nummers.
Met " Come On Strong" komt de band wel weer wat terug, maar ook dit nummer is toch minder krachtig dan de eerste vijf songs.
Gelukkig neemt de band met " Fatal " weer de touwtjes strak in handen: opzwepende drums en een jankende synth geven het nummer weer de zelfde lading als de openingssongs.
"Right In The Game" begint heel rustig , maar ook dit nummer eindigt zoals de rode draad op dit album is: donker, zwaar , dreigend en opzwepend.
Kennelijk vonden de heren daarna dat het wat rustiger aan moest, want de album afsluiter " Rise And Fall" is juist weer een heel ingetogen nummer, dat overigens niet had misstaan op het vorige album. Overigens is dit een nummer dat mij erg doet denken aan Ou Est Le Swimming Pool.
Hoewel de band er niet in is geslaagd om een album met alleen maar juweeltjes af te leveren , heeft de band wat mij betreft met dit derde album duidelijk gemaakt een volstrekt eigen plaats in de Belgische indie popscene te verdienen.
Door voor dit geluid te kiezen, heeft de band voor gekozen om niet voor de makkelijkste weg te kiezen, dat was immers een perfectioneren van het geluid van album twee. Nee de band heeft hiermee laten zien toch te willen vernieuwen en is daar op dit album heel aardig in geslaagd. Het bewijs dat er meer is dan dEUS.
SCORE : 7,5 / 10
Beste songs: Control, Real , United, Lucifer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten